انتخابات ریاست جمهوری یا توهم سیاسی؟

اما درکنار این واقعیت، مهم ترازهمه سرمایه گذاری گسترده آقای کرزی برای تمدید اقتدار سیاسی اش میباشد که سلامت و شفافیت این انتخابات را درمعرض شک وتردید جدی قرار داده است. این شک وتردید از آنجا ناشی میشود که آقای کرزی و تیم همراه وی ازمدتها قبل بدینسو تلاشهای گسترده ی را روی دست گرفته است تا بااستفاده از هر وسیله ممکن نتایج این انتخابات را در راستای تمدید اقتدار سیاسی اش تعریف وتعیین نماید. علایم وقرائن روشنی ازهمین حالا قابل درک ودریافت است که نشان میدهد تیم آقای کرزی گزینه های متفاوتی برای نیل به این هدف طرح کرده است که از آن جمله دوگزینه بیشتر ازهمه قابل درک ودریافت میباشد. گزینه اول آن است که با استفاده از هر وسیله ممکن اوضاع امنیتی شمال و مرکز را دستخوش تشنج نموده وحتی باتقویت مخالفین دولت وگسترش ساحه فعالیت آنها، امکان برگزاری انتخابات را ناممکن سازد. این گزینه سبب میگردد که اقتدار سیاسی آقای کرزی برای مدت نامعلومی تمدید گردد.

گزینه دوم این است که درصورت برگزاری انتخابات، با تطمیع مسئولین کمیسیون انتخابات و تطمیع وتشویق فرماندهان محلی، آراء مردم را مورد دستبرد و سرقت قرارداده و درنهایت آقای کرزی نامزد پیروز انتخابات اعلان گردد. این گزینه ها به این دلیل طرح گردیده است، آقای کرزی خود به خوبی میداند آنچه را که مردم افغانستان از دوران اقتدار ایشان دراذهان دارند چیزی جز تمدید مصیبت وگسترش ناامنی نمیباشد. باتوجه به این واقعیت، اگر اراده وآراء مردم افغانستان معیار انتخاب قرار بگیرد، مردم افغانستان هیچ گاهی کسی را به ریاست جمهوری برنمی گزینند که برای هفت سال متوالی برای شان مرگ ومصیبت آفریده است. هرگاه انتخابات درفضای آزاد، دموکراتیک ودور از اعمال نفوذ ودستبرد دولت برگزار شود، چانس آقای کرزی برای انتخاب مجدد کمتر ازهرکسی دیگر خواهد بود.

هرچند که آقای کرزی، با یک ائتلافی که درآن مشارکت قومی درنظر گرفته شده است وارد بازیهای انتخاباتی گردیده است اما عناصری که دراین ترکیب حضور دارند، کسانی نیستند که طرف اعتماد مردم افغانستان قرار داشته ودرقضاوت مردم فارغ از اتهام باشند.

نظام سیاسی که آقای کرزی دراهرم رهبری آن قرار دارد باهدف تامین امنیت، برقراری صلح وترویج دموکراسی برسر اقتدار آمد، اما متاسفانه چنین نشد و داده های آن درجریان عمر سیاسی آن مبین خلاف این تعامل میباشد. گسترش ناامنی، ترویج خشونت، مخالفت با ازرشهای دموکراتیک، استفاده ابزاری از علایق مردم، ازجمله کارکردهای حکومت آقای کرزی میباشد که نمونه های آن درعرصه های مختلف قابل دید میباشد. بدون تردید حکومت آقای کرزی یکی از رسواترین نظامهای سیاسی درتاریخ معاصر افغانستان میباشد که صرف نظر از حیف و میل خونبهای مردم افغانستان و مساعدت های جامعه بین المللی، تضادهای قومی و زبانی وشکافهای اجتماعی را بیش ازبیش گسترش بخشیده و از آن برای تحکیم پایه های قدرت خود بهره جسته است. مردم افغانستان هیچ گاهی درچنین فضای بی اعتمادی نسبت به همدیگر نزیسته اند که حکومت آقای کرزی آن را فراهم کرده است. اماعلیرغم جدا افتادگیها وپراگندگیهای سیاسی ـ اجتماعی که گریبان سرنوشت مردم افغانستان را گرفته است، اکثریت مردم به این مرحله ازدرک ودریافت سیاسی رسیده اند که میان خاین وخدمت گزار، فرق بگذارند و بادستهای شان زمینه های سقوط وسیاه بختی شان را فراهم ننمایند

بدون تردید مردم افغانستان میتوانند درصورت برگزاری انتخابات، با شرکت گسترده در این آزمون مسیر انتخابات را تعیین نمایند و کسی را به عنوان ریس جمهور برگزینند که اراده خدمت به مردم وقصد ایجاد تغیر وتحول درساختارنظام، سیاست و سرنوشت مردم افغانستان را دارد. اما متاسفانه تعاملات سیاسی درافغانستان به گونه ی تعریف میگردد که درقضاوت وتفاسیر سیاسی ، بیشتر تکیه بر تصامیم و رفتار شرکای برون مرزی حوادث افغانستان صورت میگیرد تا نقش و اراده مردم افغانستان. پیشفرضهای عوام براین باور استوار گردیده است که هرکه برگزیده اداره اوباما باشد، همان نامزد پیروز انتخابات خواهد بود. اما ازقرائن موجود چنین برمی آید که دولت جدید امریکا درحال حاضر گزینه مشخصی درانتخابات ریاست جمهوری افغانستان ندارد. حتی رفتار سیاسی اخیر کرزی از رابطه تنش آلود او با اداره آقای اوباما پرده برمیدارد درحالیکه شایعات اخیر مبنی برتوافق او با اداره اوباما شایع گردیده بود. اماآنچه که آقای کرزی را نسبت به رقبایش درموقعیت برتر قرارداده است، اقتدارسیاسی وامکانات دولتی میباشد که در اختیار او قرار دارد و او ازاین امکانات برای ماندن براقتدارسیاسی سوء استفاده میکند. اصولآ تقاضای مردم افغانستان ازجامعه بین المللی باید این باشد که نگذارند تیم آقای کرزی و کمیسیون انتخابات دست نشانده او، نتایج انتخابات را به نفع آقای کرزی دستبرد بزنند.

مردم افغانستان جدآ و شدیدآ خواستار تغییر درمدیریت سیاسی افغانستان میباشند. علیرغم امکان واحتمال جعل گسترده که در روند انتخابات وجود دارد، انتظار غالب چنین است که نتیجه این انتخابات بازتاب پیروزی کسی دیگری باشد نه آقای کرزی.

تغییر زمانی میتواند واقع گردد که مردم باحضور گسترده در انتخابات سهم گرفته و آراء خود را به کسی تقدیم نمایند که بیشترین صداقت وتعهد سیاسی را نسبت به سرنوشت مردم دارد. تنها گزینه ی که میتواند خیالات آقای کرزی را پریشان نماید و از بازآمد او بر سرنوشت سیاسی مردم جلو گیری نماید، حمایت مردم از رقیب اصلی او دراین انتخابات میباشد. هرگاه حساسیت مردم نسبت به انتخابات برانگیخته نگردد وحضور مردم درانتخابات چشمگیر نباشد، تردیدی وجود ندارد که آقای کرزی نامزد پیروز این انتخابات خواهد بود.

اما همانگونه که پرداخته شد، مردم افغانستان علیرغم فضای بی اعتمادی که میان آنها دیوار گردیده است میتوانند منبع تغییر وتحول قرار بگیرند وبایک حرکت دقیق راه سعادت خودرا هموار نمایند. بدوت تردید، کلید صلح وسعادت درافغانستان دردست مردم افغانستان قرار دارد و درحقیقت اراده مردم افغانستان مرز میان جنگ وصلح را دراین سرزمین تعیین وتعریف می نماید. هرگاه مردم افغانستان نتوانند دراین مقطع حساسی ازتاریخ یک حرکت منسجم ومنطقی را به نمایش بگذارند، آقای کرزی وتیم بحران افروز ایشان همچنان براقتدار سیاسی باقی خواهد ماند وچرخه های بحران افغانستان همچنان با فواره های خون این مردم خواهند چرخید. افغانستان به یک مرجع متعهد سیاسی ضرورت دارد که بتواند قبل ازهمه چیز دیوارهای ضخیم بی اعتمادی را ازمیان مردم برچیده وثروت وقدرت سیاسی را بامعیارهای انسانی تقسیم نماید. این مرجع سیاسی زمانی میتواند بوجود بیاید که اراده و آراء مردم افغانستان معیار انتخاب وگزینش قرار بگیرد. داده های نظام آقای کرزی حکایت از آن دارد که او نمیتواند مرجع سیاسی صادق ومتعهد برای مردم افغانستان باشد.