"ابوغریب" مهاجران افغان در اوکراین، وزارت خارجه مصروف چیست؟

این زندانها (کمپها) در مناطق کاملاً دور افتاده واقع شده تا از چشم نهادی مدافع حقوق بشر پنهان بماند، این مراکز تنها چیزی که دارند نگهبانان خشن میباشد که انسان از دیدن آنان بوحشت میفتد چه رسد به برخورد غیر انسانی آنان. لت و کوب به شیوه های غیر انسانی و حتی فلمی، کار روزمره و نوع سرگرمی برای نگهبانان میباشد.

یکی از افغانها در اثر این گونه ضرب و شتم وحشیانه یک چشمش را از دست داده و بشدت زخمی میباشد.

گویا برای افغانها کمپهای اوکراین ابو غریب ثانی و شکنجه گاه آنان میباشد، با این تفاوت که رفتارهای غیر انسانی عساکر امریکایی با زندانیان عراقی توسط خود آنان بالاخره افشا شد؛ اما در اوکراین این امید وجود ندارد.

اخاذی، تهدید، زندانی کردن، ضرب و شتم و ده ها نوع فشار روحی ، روانی و جسمی علیه مهاجران و افغانها در شهرهای مخلتف کشور های روسیه و اوکراین به امر روزمره مبدل گشته است. حتی گزارشهای وجود دارد که افغانها را در مسکو با وجود داشتن اسناد کامل اقامت، پولیس مورد بازجویی های خیابانی برای اخاذی قرار میدهند.

توهین و ضرب و شتم از سوی پولیس در محضر عام در شهر های روسیه بخصوص مسکو به امر عادی مبدل گشته و مهاجران باید همه این رفتار را بدون قید و شرط بپذیرند. متاسفانه افغانها به دلایل گوناگون از جمله عدم توجه نماینده گی های سیاسی افغانستان در مورد سرنوشت آنان، بیشتر شکار این گونه رفتار غیر انسانی میباشند.

یکی از افغانها که حدود شش ماه را در مسکو زنده گی کرده بود میگوید: زمانی از منزل بیرون بیائید اولین پولیس که شما در جاده ببیند، مورد بازجوی قرار داده و خوشبختی تان این خواهد بود که طرف نشه نباشد، در غیر آن شرایط از آنچه معمولاً اتفاق میفتد و شما میتوانید با دادن چند روبل (واحد پول روسیه) خود را خلاص کنید، گپ تان به هزاران روبل خواهد رسید، تازه باید چند زیر زناخی و لگه را نیز باید تحمل کنید.

یکی از ترجمانان افغان پولیس اوکراین که از افشای هویت اش خود داری کرد در تماس تلفونی به نویسنده گفت که چهار روز قبل 23 افغان شامل دو خانواده در مرز کشور هنگری توسط پولیس اوکراین بازداشت شدند که در حال حاضر در منطقی در حدود صد کیلومتری جنوب کیف در یک محل نگهداری خوکها بسر میبرند و به شدت در وضعیت بد قرار دارند.

او که بدشت ناراحت و حتی از همان روز از خوراک مانده است گفت که دو کودک افغان که همراه مادر شان در این محل در حال بازداشت میباشند، بشدت از نظر روانی و جسمی لحظات دشواری را پشت سر می گذارند.

او گفت که برای ترجمه با این محل رفته بود ولی از اینکه هیچ کاری جز دلداری برای آنان کرده نتوانست، بسیار ناراحت میباشد.

هر چند شاید چنین صحنه های زیادی در سایر کشورهای دیگر دنیا برای افغان ها همه روزه پیش بیائید که ما هرگز از آن خبری ندارم، اما جای تاسف اینست که معلومات نیست کارمندان سفارتهای افغانستان در کشورهای اروپایی، مانند ایتالیا، فرانسه و بدتر از همه یونان مصرف چی میباشند و وقت ندارند تا دست کم از آنان که مورد حشنونت های پولیس این کشور های قرار میگیرند دلجوی کنند.

یکی از این سفارت خانه ها در اواکراین میباشد که تنها توصیه آن برای افغان در بند، گذراندن شش ماه زندان بدون سر وصدا میباشد و آنگاه این خدمتگاران کشور که در راس آنان جناب آقای سپنتا قرار دارد، برای رد مرز آنان سهولتی های مانند پاسپورت اجرا خواهد کرد.

این سفارت هیچ گونه مسوولتی را در قبال اتباع افغانستان نپذیرفته و این موضوع نیز یکی از عوامل عمده یی میباشد که زمینه های آوردن فشار بیشتر دولت اوکراین را بالای شهروندان افغان مساعد ساخته است.

مقامات پولیس اوکراین بار اذعان کرده اند که یکی از دلایل شدت عمل علیه افغانها باز میگردد به بی تفاوتی و عدم توجه کارمندان سفارت افغانستان در کیف در قبال سرنوشت شهروندان افغان.

دولت افغانستان و در بخش سیاست خارجی آن در راس وزارت خارجه در بسیاری از مسایل مربوط به شهروندان مهاجران افغان با بی تفاوتی کامل و غیر مسوولانه حرکت کرده و تا اکنون هیچ جواب روشن و شفافی در موارد رفتار خشونت آمیز از تهران تا آتن و کیف نداده است.

تنها کاری را که وزیر خارجی به آن پناه میبرد، سر هم کردن تیوری های کهنه قرن 18 برای سیاست خارجی کشورهای اروپایی است که فقط بدرد زباله دانی میخورد، زیرا این میدان عمل است، نه کلاس مکتب یا کالج که تنها در آن لکچر های اینچنین داده شود.

ادعای مانند پرت کردن کارگران افغان از چند طبقه در ایران، رفتار غیر انسانی پولیس در یونان، کشته شدن 62 شهروندان افغان در داخل کانتیرها در پاکستان، زنده گی کردن ده ها کودک افغان در تونل های فاصل آب شهر روم ایتالیا از اندک مواردی از این دست اند که هیچ گونه برخورد مسوولانه یی با آنان صورت نگرفته و هیچ جواب روشن هم برای آن وجود ندارد.

نشر این گزارشهای تکاندهنده و این تلفات جانسوز ناشی از دلسردی افغانها از باقی ماندن در کشورکه طبل سرازیر شدن ملیارد ها دالر در همه جا طنین انداز است، واقعا وجدانهای بیدار و مسوول را تکان داده و آنها را در برابر بی تفاوتی های دوامدار و دوره يی رهبران کشور در قبال سرنوشت شهروندان افغان که در همه حال از کمترین سهولت ها، خدمات و امنیت ذهنی و فزیکی برخوردار اند، خیلی خشمگین و در برابر کفایت لازم آنها مشکوک تر و بی اعتماد ترساخته است.

در برخورد با این خبر ها و مرگ های بی تابوت شهروندان افغان، آنچه مسوولان کردند، تکرار همان بازی های سالخورده شان برای اغفال افکار عامه بود.

دفتر رياست جمهوري افغانستان نیز در پی كشته شدن 62 افغان در پاكستان از ابراز همدردي حامد كرزي خبر داد در حالیکه اگر این ابراز تاثرات و همدردی های دیجتالی و انترنتی مشکل را حل میکند و مسوولیتهای ما را رفع، ما نیز به نماینده گی از جامعه افغانی حتی جامعه جهانی ابراز تاسف عمیق کرده و با خانواده های قربانیان ابراز همدردی همه جانبه میکنیم.

اوضاع نابسامان کشور و نبود یک چشم انداز روشن از آینده افغانستان باشنده گان کشور را مجبور می سازد که دست به مهاجرت به دیگر کشورها زده و این ریسک بسیاری مواقع به قیمت جان آنها تمام می شود.

اخبار، گزارش ها و مقالات درباره مهاجرت، اوارگی و جنایت کوچ اجباری را در کابل پرس بخوانيد