استراتیژی شکسته و ناتمام

نوشتهً آقای رزاق مامون ژورنالیست آکاه وتحلیلگرمسایل سیاسی کشوررا، پیرامون اظهارات اخیر آقای کرزی درمـورد آنکه گفته است، اگــرکشورهای غربی ومقامات قصرسفیـد به دولت افغانستان طیــــاره وتانک ندهنـد اواین وسـایط را از دیگران میگیرد ویا( میخرد) ، یک تحلیل درخورتوجه وقـابل تاًمـل یافتـم که متـن آنرا درسایت وزین کابل پرس، به نشـر رسانده است.

راستیء سخن، مــردم کوران دیدهً افغانستان که هریک درطـول سالهـای بد ودشوارازین دست سیاست بازیهــای ناهنجار خاطره های حسرتبار تاریخ را با خود دارند، بدرستی درک میکنند که درپشت هـرسیاست وهـربیانیهً ضد ونقیـض ارکان رهبری دولتها چه رازهائی نهفته است ودرهالهً رنگین کمان وفریبنـدهً خود چه اهـدافی را به دنبال میکشد.

اظهارات هشـداردهنـده واحساساتی اخیـرآقای کرزی هــم، درتخیـل بدست آوردن طیارات ازدیگرکشورها، که همه را به تعجب واداشت، چالشی را درصحنهً سیاست بازی به نمایش گرفت که هرگــزنمی تواند درقالب سیاسی چنیـن رژیمهــای دست نگر، جنبهً اجرائی واستقلالیت عمل پیـداکنــد ویا محتوای آن توجیه کننـدهً بدیلی باشد تا لااقــل زمینه یی را درجهت اسـقرارامنیت، اشتغال ودگرسازی ، برای مردم بی سرنوشت کشور، میسرسازد.

ایکاش این سخنان هوائی جناب رئیس جمهور، به اساس یک سـتراتیژی مطمئـن سیاسی و زیربنای اقتصاد داخلی کشور آنهم درموجودیت قوتهای مستقل دفاعی، استوارمیبود تا واقعاً حیثیت یک تکانهً هشـداردهنده را دربرابرکشور های مورد نظر، درخود متبلورمیساخت. مگرحال که کشورما درحراج قدرتهای منطقـه وجهـان درگیرمانده و برنامهً مملکت سازی دست اندرکاران نظام هـم، ازسوی دیگر درسنگلاخ ناکامیها ازنفـس افتاده است، بناء" کـدام قدرت سیاسی با کــدام دستان متعهد وتوانای اقتصادی خواهد توانست که خارج ازاجازهً قصرسفید، ستراتیژی سیاسی خودرا درمعامله با دیگرکشورها تغییردهـد ویا درمیانهً اینهمه توفـــان حوادث که دولت آقای کرزی به تنهائی نمیتـواند ازان راه نجات پیدا کند بازهــم از خودارادیت، سخنی بمیان آید. کدام طیاره ازبودجهً کدام کشورخریداری شود و درکدام میدان هوائی، با کدام هوابازمتعهد ودانش آموخته، نشست وبرخاست اجرا نماید.

درحالیکه این دیگربهمه گان روشن است، کشورهائی همانند افغانستان که درسایهً حمایت دیگران نفس میکشند، رهبـران شـان، امکانات استقلالیت رهبری درامــورمملکت داری را، کمتـردراختیاردارند. تصامیم اصلی وحیاتی درحیطهً قـدرت فرمان روایانیست که بخاطراهــداف ستراتیژیکی ومنـافع سـودجویانهً خویش، ازطریق تمـویل زیرزمینـی دولتها و نصب مهره های دستپرور، درراًس چوکیهای کلیدی ، راه را برای خود بازمیکنند و سپس با تحمیل سیاست مهـار، برسرنوشت این کشورها مسلط میشوند.

ایکاش آقای رئیس جمهـور چنـدسال پیش چنیـن سیاسـتی را درعرصهً دولت داری خود بکارمی بسـت، ازامریکا و سایر متحدین اروپائی خود، مسًولانه تقـاضا بعمل می آورد تا نخست ازهمه دربازسازی یک اردوی مجهـز واکمـال نیــروهای مدرن هـوائی، افغانستان را سرپا ی خودش ایستاده میکردند. مگرازآغـازتوافقـات بن تاامروزهیـچ مرجع مسًـول ، به این امرمهم ملی توجه نکرد. گذشته ازان بشکل آگاهانه دستورداده شد تا گلیم متخصصان ورزیده وکارشناسان تحصیل کــردهً مسلکی ازاردو برچیده شود. اردوی ملی سابقه باسلاح و وسایط آن، یعنی آنچه ازگذشته ها دراستفادهً قطعات قــرارداشت ازصحنهً محاربه اخراج وبه موزیم موریانه ها تحویل داده شد ودربدیل آن سرانجام اردوی اجیری بنام « اردوی ملی» با هـزینهً بیکران کمکهای خارجی، بخدمت گماشته شد. اردوئی که لازمه هـای مهارت مسلکی، کیفییـت محاربوی ومورال ملی را بسیاربه ندرت میتوان دروجود آن سراغ کرد.

اردوئی که باشرایط لازم دفاعی وروحیهً استقلالیت ملی تجهیـزنشد وسلاح مدرن دراختیارش قرارنگرفت، چنانچه همیـن اکنون درجبهات ازهمان کلاشنکـوف های زنگ زده روسی اسـتفـاده میکننـد ودرفعالیتهای محاربوی درمـوترهای سرباز پیکپهای ناتو، به عملیات سوق داده میشوند.

حال که دیگرازیکسو فرصتهای خوبی را ازدست داده ایم وازسوی دیگرشیــرازهً دولت ودولتمـداری درلجنـزارمـدهش فساد ونا بسامانی فرو رفتــه، شکارچیان مواد مخدرو قـراردادیان کلان مافیائی، تار وپـود جامعه را به اسارت سـیاه خود درآورده اند، آیا میتوان با این صداهـای متزلزل وبی وقت، که ازحنجرهً ما برمیتابد وبه گریبان ما می نشیند، مصدرکارو تولید بنیادی درکشورشـد ؟ که هرگـزنه !

همانگونه که آقای ماًمون مینویسد " دردنیائی که جنگ برسرپول، انرژی ومنافع است این کشورکدام کشوراست که برای بقا وتقویت اردوی افغانستان حاتم بخشی میکند "

واقعاً که امروزپیشرفته ترین کشورهای جهان هریک با پرابلمهای دشوار، دربحران اقتصادی شـدید خود، نفـس میکشنـد وهریک ازرکود خطرناک نظام سرمایه وبانکداری کشورخود فرداهای بی باوری را به تصویرگرفته اند. بناء" جامعـــهً جهانی هم بعد ازین درکمکهای خود به افغانستان شاید محـدودیتهــای قــابل ملاحظه یی را نافـذ سازد. زیرا تجارب تلخ و تکاندهندهً هفت ساله نشان داد که چگونه ملیـاردها دالربخاطربازسازی کشوربه دولت آقای کرزی سرازیرگـردید ولی در مقابل، بی هیچ محاسبه و سازندگی بنیادی، چگونه با دستان غارتگر انجــوها وهم پیمانان مافیای داخلی شان، این پول ها دوباره به تاراج برده شد.

ملت سنگ صبورگشتهً ما ازفرط امید وانتظاربیحاصل، اینک درهیاًت نسل ویران گشتهً تاریخ، تن به زندان تقدیرسپــرده
است وبازهم درانتظارگشایش دیگری چشم درراه است ودل را به معجزهً انتخابات تسلی میدهد، اماکدام انتخابات، انتخاب
قاچاق چیان ملیونرهیروئین ! انتخاب مافیاهای فساد دولتی ! انتخاب تحمیل شده گان دوتابعته ازآنسوی اوقیانوسها !
ویا انتخاب غریب بچهً متعهـد ودیوانهً پیشرفت وترقی کشور، سرشارازبضاعت فکـری ومعنوی و مفتخرازنبـود اندوخته های خیانتبارمادی !

آری ای هم میهن عزیز! کدام یک ؟

به یقین که پس ازبوجود آمدن یک دولت کارا ودلسوزکه ستراتیژی آن مبنی بر تغییرات بنیادی، دسپلین کاری وپاکسـازی نظام، ازوجود مافیای تریاک وتفنگ ومفسـدین فی الارض، استوارباشـد، هرکمک وهرهزینـهً پولی درمسیراصلی اش به مصرف خواهد رسید وبرنامهً مملکت سازی به وجدان دست اندرکاران نظام دولتی مبدل خواهد شد.

تاجائیکه مسلم است، آقای رئیس جمهــور، درموقع اظهارات خود باچنیـن لحن تند وقسماً هشـداردهنـده، روی استـدلالاتی تمــرکزکرده که ازیکسو نماد استقلالیت و الگــوسازی را دربرابرچشم ملت به نمایش درآورده تا با اسـتفاده ازان، چانس بهتری را درانتخابات ریاست جمهــوری بخود کمائی کنـد، ازسـوی دیگـرخواسته است، احتیاج ودست نگـــــری دولت و اوضاع آشفته ونابسامان مملکت را درانظارجهان عادی جلوه داده وبحیث یک رئیس جمهورمسلط براوضاع وخوبتـرین کاندید آیندهً کشور، بیشترینه ذهنیتها را بسوی خود جذب نماید.

ولی امروز که اوضاع سیاسی جهان ومناسبتهای اقتصادی آن وارد تغییرات نوین میگردد دیگر نه آن روسیه یی خواهــد بود که بمانند دوران حزب دموکراتیک خلق بتواند با یک اشارهً آقای کرزی ، سلاح پیشرفته ومدرن زمینی وهوائی خود را، مفت ورایگان وبدون تحمیل پیش شرطیهای انحصاری بدسترس دولت افغانستان قراردهــد ونی کشورهــای قدرتمنـد دخیل درقضیهً افغانستان اجازه خواهند داد که کسی به این بازیهای خطرناک نزدیک شود.

درشرایط دشوارامروز، بنابرفقــدان نیروهای هوائی دراردوی افغانستان، وظایف دفاع هـوائی وبمبارد مناطق مشکــوک گــــــروهای تروریستی، ازطرف نیـروهای هــوائی ناتو وامریکا به پیش برده میشود. اما با تاًسف که درهــرباری درین عملیاتهای هوائی، بنا برعوامل مختلف، دسته دسته غریبه های ملکی وبیگناه هموطن ما، درآماج این رگبارها قرارگرفته وبخاک وخون کشیده میشوند. علت آن عدم همآهنـگی و عـدم تشریک مساعی درصحنهً محاربه بین قطعات کشف اردوی افغانستان وقوتهای ناتو وامریکا است که تا امروزبمثابه یک تراژید ملی حل ناشده باقی مانده است.

درینجا ازنگاه موقعییت وموازنهً ستراتیژیکی، میان جزوتامهای کشف اردو ونیــروهای هوائی ناتو که نتوانسته است این همآهنگی را تاًمین کند، دودلیل را میتوان پیشکش کرد :

اول ــ قوتهای هوائی امریکا وناتو مستنـد به راپورهای محل قوماندهً خود، نقشهً بمبارد را درمحلات انجام میدهند که با این پلانهــای یکجانبـه وخود سر، اصلاً ضرورت ویاهــم اعتنـائی را، به مساعی مشترک قطعات کشف اردو، احساس نمیکنند وازکنارآن با نهایت غرورو بها قایل نشدن به اوتوریتهً رهبری وزارت دفاع ، رد میشوند.

دوم ــ اینکه وزارت دفاع افغانستان تاهنوزاین قابلیت را درتثبیت اهداف وشبکه های تروریزم، پیدا نکرده تا معلومات دقیق ومطمئن را درزمان معین به اختیارمحل قوماندهً ناتو قراردهد و بدینوسیله درتشریک مساعـی وهمآهنگی خود بااین نیروها، اعتماد آفرینی کرده وبه اتوریتهً کاری خود توجه شانرا مسًولانه معطوف سازد.

بهرحال تامین عنصرهمآهنگی دراثنای عملیات، که بوسیلهً آن میتوان ازتلفات افراد ملکی جلوگیری بعمل آورد، یکی از شاخصه های مهـم کارزارجنگیست که دراستقـــرارآن وزارت دفاع افغانستان مسـًولیت مستقیـم دارد. ارکان رهبـری این وزارت میبائیست تاحال نه تنها ازموقف پاسیف، تماشاگـربمباردمانهای غمبارمناطق جنـوب میبـود، بلکه بخاطرتشریک مساعی مطمئن، با قوتهای ناتو که درحقیقت ستون جبههً زمینی را بدوش داشته است ، بوسیلهً مفـرزه های ویژهً ارتباطی خود، کشف دقیـق نقاط خطر، مواضع تجمع تروریستها ومهمترازهمه تشخیص دقیق افراد محل ازگـروهای خرابکاروآدم کش را، افشا واساسات آنرا با مسـًولیت تمام مرحله به مرحله به آگـاهی محل قوماندهً هـوائی ناتو قــرارمیـداد، تا درآینــده مسًولیت هردوجانب بصورت شفاف واضح میبود.

با برقرارساختن اینگونه همآهنگی متیـن ومطمئن به یقیـن کامل، تلفات مردم بیگناه محل به صفــرتقرب میکرد وعملیات هــــوائی، بااین ابعـــاد تراژید و تباهی همــراه نمیبـود. جای نهایت تاًثراست که هم مردم عادی محل ازین بمبــــاردهای غیرمسًولانه فریاد میکشند وهم سخنگوی وزارت دفاع شکایت سرمیـدهد و علت این تلفات را، درعـدم همآهنگی عملیات جنگی قلمـداد میکـند، یعنی آن چیــزیکه خودش دران مسًولیت دارد. درین میان، مقصر بازهم همان مردم بینـوا ئیست که باید باراین برزخ مرگباررا بدوش کشد.

جناب وزیردفاع افغانستان بااین هزینه های ملیارد دالـری که درتجهیــزوبازسازی اردو تخصیص وبمصرف میـرسد آیا کدام ستراتیژی مستقل سوق الجیشی را دردکتورین دفاعی آینــدهً کشور، مطرح وپلان گـذاری کرده اند ویا همهً آرمانهای دفاعی را تنها وتنها دردست نگری دیگران وکمییت سازی اردو، متمرکزمیدانند.

آیا گاهی هم تصورکرده اند، زمانیکه این کمکها واین هزینه های خداداد روزی بپایان خود برسد، آنگاه درکشوری فقیـــر ومحتاج مانند افغانستان این دریای مصارفاتی دالر ازکجا تهیـه شود تا با این گستردگی، اردوی اجیر وپلیس قراردادی را بتواند تمــویل نماید ؟ هرچنـد تا آنزمان شما وشماهای دیگراز راًس قـدرتها نزول میکنیـد اما این میراث نابکار « کلــوخ درآب نهادن وگذشتن» را چگونه به نسلهای پسین بیادگارخواهید سپرد !

یک مسـًلهً مهـم دیگری ازبخش نظامی کشورکه متعـلق به گـذشـته های نه چنـــدان دوراست، باید به آگاهـی جناب رئیس جمهوررسانده شود وآن اینکه :

قرارمعلومات موًثق اوپراتیـفی که ازچندین سال بدینسو ادامه دارد، دردوران جنگهای خانمانسوز، چه میان زمامــداران حزب دموکراتیک خلق ومجاهــدین وچه دربین خود تنظیمها، یک تعداد ازپیلوتهای قوای هوائی بنابروخامت اوضاع که زنده گی خودرا درخطرمیـدیدند یکجا با هـوا پیمــاهای جنگی « جت ها وهلیکــوپترهای » دست داشـته ازصحنهً محاربه فرار وبخاک پاکستان نشستهای ذلت باری را انجام دادند، یعنی نه تنها خود بلکه هواپیمــاهای ربودهً خودرا نیز بمقامات نظامی پاکستان تسلیم نمودند.

مسلماً که این پیلوتهای فراری با این تحفه های گرانبها که ملکیت قوای مسلح افغانستان بود، با استقبال گرم محافل نظامی پاکستان روبرو شدند وزیرنظر آی، اس آی پاکستان صاحب زندگی مرفه وآرام درین کشورگردیدند.

واما سرنوشت این هواپیماها دران زمان که تعداد شان بشمول دو فروند طیارهً فرارداده شدهً تنی ویارانش به چنــدین بال میرسید به واژهً « غنیمت » درآمد وقرارمعلومات، درگوشهً نامعلومی ازمیدان نظامی میــــــــرام شهر، جابجا ومسلماً که تحت بهـره برداری دقیق مسلکی وکاوشهای انجنیــری قرارگرفته اند. مگرتاامروزدرمورد این مسـًلهً مهم ملی واسترداد هواپیماهای نظامی، دوباره به افغانستان هیچ سرو صدائی بالا نشده وسرنوشت آن تا کنون درهــالهً سردرگمی باقی مانده است.

درینجا سوال بسیارجدی بوجود می آید که آیا درین مدت هفت سال، نهادهای مسـًول امنیتی، بخصوص وزارت دفاع در دولت آقای کرزی، درمورد استرداد هواپیماهای متذکره به دولت افغانستان، بچه اقداماتی متوسل گردیده اند؟ درصورت ادامه وضعییت درابهام وسردرگمی آیا ایجاب نمیکند مسًله به پارلمان مملکت کشانده شود ؟

پرسشهائیکه شفافیت میطلبد ودولت باید مردم را درروشنی آن قرار دهد.