آوارگان، کار، امنیت و جمعیت چهار و نيم تا پنج ميليونی کابل

کنفرانس مطبوعاتی (ترجمه کلمه به کلمه)

نظيف الله سالارزی ، دفتر سخنگوی يوناما

انتقال و جابجا سازی مواد غذايی قبل از زمستان

با توجه به نيازمندی ها در فصل زمستان، در حدود 36000 تن مواد غذايی به مناطق فرستاده شد که راه های
آن در فصل زمستان مسدود می شود. اين بخشی از برنامه های عادی دفتر پروگرام غذايی جهان و همچنان
آمادگی برای پيامد های خشک سالی و افزايش قيم در کشور می باشد. از مجموع اين مقدار ياد شده، 38 % آن
به مناطق صعب العبور انتقال داده شده است که بطور نمونه می توان از انتقال 55 % اين مواد به ولايت
بدخشان ياد کرد که يکی از صعب العبور و آسيب پذير ترين ولايات کشور می باشد.

با توجه به محموله های موجود ما تا بهار سال آينده از اين ناحيه مطمين هستيم، اما برای تامين نيازمندی ها
بعد از ماه مارچ ما به کمک های بيشتر توسط تمويل کنندگان ضرورت داريم. البته اين نکته را نيز بايد درنظر
داشت که بعد از متعهد شدن کمک توسط تمويل کنندگان، به سه الی چهار ماه وقت نياز است تا اين کمک مها
به کشور برسند.

همه تلاش ها بخرچ داده می شود تا مواد غذايی قبل از مسدود شدن مناطق مشخص به نيازمندان واقعی آن
برسد. و ما شما را بصورت منظم در مورد فعاليت های که در اين ارتباط صورت ميگيرد، در جريان قرار
خواهيم داد.

استراتيژی انکشاف اجتماعی - اقتصادی برای احيای مجدد باميان: بعد جندر در انکشاف
انکشاف ولايت باميان موضوع کنفرانس خواهد بود که فردا در هوتل سرينا در کابل توسط وزارت اقتصاد و
مقامات ولايتی باميان برگذار ميگردد.اين کنفرانس به ادامه کنفرانس است که به هدف بهبود هماهنگی و
اشتراک ميان ولايت، حکومت مرکزی و جامعه جهانی در ماه جولای در ولايت باميان داير گرديد. در اين
کنفرانس پلان های انکشافی، فرهنگی و زيرساختاری ولايت و همچنان گنجانيدن مسايل جندر (جنسيت) در
اين پلان ها به بحث و بررسی گرفته خواهد شد.

پروژه تساوی جنسيت پروگرام انکشافی ملل متحد در افغانستان اين کنفرانس را حمايت مالی ميکند.
از رسانه ها برای اشتراک در اين کنفرانس دعوت صورت ميگيرد و برای همين منظور امروز دعوتنامه ای
نيز به رسانه ها ارسال خواهد شد.

کمشنری عالی ملل متحد برای امور مهاجرين

صبح همه بخير! نخست از همه معذرت ميخواهم از اينکه بجای زبان های دری و پشتو به زبان انگليسی
صحبت ميکنم.

ميخواهم برای مدت کوتاهی در مورد سه موضوع صحبت نمايم که عبارتند از پيشرفت ها در عرصه عودت
مهاجرين در سال 2008 ، تجزيه و تحليل بازگشت مهاجرين در ظرف سال 2008 و بلاخره نکاتی چند در
مورد کنفرانس بازگشت و ادغام مجدد که در حدود دو هفته آينده داير خواهد گرديد.

رقم رسمی بازگشت امسال از پاکستان و ايران وساير کشور های غير همجوار به افغانستان در حدود
276،700 تن ميباشد. بايد خاطر نشان ساخت که برگشت مهاجرين در جريان شش سال متواتر به کشور
بزرگترين برنامه سرتاسری بازگشت درسطح جهان ميباشد.

اگر ما رقم امسال را تجزيه نمائيم، 99 فيصد آنان 276،000 تن از پاکستان عودت نموده اند، و صرفاً 1 فيصد
آن از ايران و کشور های ديگر بازگشته اند.

اگر آنرا منطقه وار بنگريم روشن است که حدود 170،000 تن دوباره به مناطق شرقی که ولايات ننگرهار،
لغمان و کنر را در بر ميگيرد عودت نموده اند در حاليکه متباقی حدود 47،000 تن به مناطق مرکزی که
شامل ولايات کابل، لوگر، وردک، و ساير ولايات مرکزی عودت نموده اند.

همچنان از جمله 273،000 تن عودت کننده از از پاکستان 85 فيصد آن از ايالات شمالغربی بازگشت کرده
اند.

با ملاحظه به ارقام کلی ، فکر ميکنم بسياری از شما ميدانيد که از سال 2002 به اينسو بيش از 5 ميليون
مهاجر به افغانستان عودت نموده اند که از آنجمله 4.3 ميليون تن از طريق برنامه بازگشت داوطلبانه دفتر
مهاجرين ملل متحد مساعدت گرديده اند. و از جمله 4.3 ميليون تن کمک شده از طريق سازمان ما حدود
نصف آن به مناطق مرکزی و شرقی برگشت نموده اند. .

به طور دقيق تر می توان گفت که 1.1 ميليون نفر به ولايت ويا شهر کابل آمده اند و حدود 850000 به ولايت
ننگرهار رفته اند. به اساس تخمين ما اين رقم 5 ميليون نشان دهنده افزايش تقريبی 20 درصدی در جمعيت
کلی کشور از سال 2002 بدينسومی باشد. در مورد خود شهر کابل، تخمين ميگردد که جمعيت کلی آن حدوداً
3 برابر شده است. به اساس اين تخمين در پايان سال 2001 ، جمعيت کابل 1.5 ميليون بوده و در حال حاضر
بايد حدود 4.5 يا 5 ميليون باشد.آمار مهمی که بايد در مورد افزايش جمعيت کابل در ذهن داشت اين است که
تقريبا 30 درصد از اين افزايش را می توان به بازگشت مهاجرين از پاکستان ، ايران و ساير کشور ها نسبت
داد اما نه کل اين افزايش را.

فکر می کنم که برای همه آشکار است که افزايش جمعيت با در نظر گرفتن ابعاد برنامه بازگشت مهاجرين
مشکل بسيار بزرگی حتی برای کشورهای صنعتی غربی نيزميتوانست باشد ما در تاريخ معاصر، هيچ نمونه
ای را سراغ نداريم که در چنين مدت کوتاهی اين تعداد جمعيت را در خود جذب کرده باشد.
آشکار است که بازگشت مهاجرين در اين ابعاد مشکلات اجتماعی و اقتصادی زيادی را خلق خواهد کرد اما
تحليل کلی ما نشان می دهد که همبستگی افغانها در جذب دوباره اين جمعيت زياد چشمگير است و در هيچ
جای ديگر سابقه ندارد.

فکر می کنم که می توانيم به صورت تقريبی بازگشت کلی مهاجرين را به دو بخش تقسيم کنيم. مرحله اول که
2005 - زمانی که اکثر کسانی که بازگشتند کسانی بودند که اخيرا کشور را ترک کرده - بين سالهای 2002
بودند و در نتيجه جذب آنها ساده بود- اتفاق افتاد. از سال 2006 به بعد ، بازگشت و مخصوصا ادغام دوباره
پيچيده تر شده که دليل اصلی آن اين است که حدود 80 درصد از افغانهايی که در خارج از کشور زندگی می
کنند، بيشتر از 20 سال دور از وطن خود بوده اند. و نيمی از آنها در خارج از افغانستان متولد شده اند. پس
اين يک جمعيت جوان است.

اگر ما به روند يا عوامل کليدی رقم امسال يا 276000 تن نگاه کنيم، سه نکته قابل ذکر است.

اول، افزايش قيمت مواد غذايی و مواد سوخت در دنيا که تاثير جدی بر اقتصاد پاکستان داشته است.

دوم، بسته شدن کمپ قديمی و بزرگ جلوزی.

سوم، تغئير وضعيت امنيتی در پاکستان، مخصوصا درايالت شمال غربی که مطمئنا تاثير جدی بر بازگشت
دارد.

ما می توانيم از الگوهای بازگشت امسال نتايجی را بگيريم که می تواند در پيش بينی تحولات آينده به ما کمک
کند.

آشکار است که در سالهای آينده برگشت و ادغام دوباره مهاجرين به چالش های جديدی مواجه خواهد شد
طبعاً عامل اول اين است که نفوس افغانستان نسبت به سال 1979 دو برابر شده، در حاليکه زمين های قابل
زرع به عين پيمانه باقی مانده است. اين مسئله طبعاً منجر به وارد آمدن فشار در قسمت دسترسی به زمين می
شود و ما شاهد مثال های زياد اين هستيم که همزمان با افزايش اسکان مجدد در ولايت های عمده مانند
ننگرهار و همچنان در شهر های ديگر مشکلات از اين دست پيدا می شود. ازينرو به منظور ايجاد فرصت
های کافی برای اشتغال ، به تقويه سريعتر رشد اقتصادی ضرورت است تا در نتيجه کارگران بيشتر در بازار
کار مصروف گردند.

ما تخمين می زنيم که هنوز هم در حدود 2.78 ميليون افغان در پاکستان و ايران ثبت هستند. ما باور داريم که
افغان ها به عودت به خانه های خود ادامه خواهند داد و خيلی توقع هم داريم که اين ها عودت خواهند کرد. اما
فکر می کنم که اين مسئله بازهم به دو عامل مهم بستگی دارد: مبرهن است که اولين موضوع فرصت های
اقتصادی موجود در افغانستان و همچنان کشور های همسايه ميباشد که بر اساس آن مردم بايد انتخاب خويش
را انجام دهند. عامل دوم طبعاً وضعيت امنيتی است. به منظور رسيدگی به همين چالش های آينده است که
حکومت افغانستان و کميساری عالی ملل متحد در امور پناهندگان تصميم دارند تا يک کنفرانس بين المللی را
در مورد عودت و استقرار مجدد مهاجرين درظرف چند هفته در کابل برگذار نمايند.

واقعاً اين کنفرانس برای حکومت افغانستان، دولت های منطقه و کشور های تمويل کننده يک فرصت خوب
است تا دورهم جمع شده و ببينند که چگونه مسئله عودت مهاجرين را در آينده به گونه درست تسهيل کرده و
عودت مهاجرين را پايدار و دايمی بسازند. شايد مهمترين موضوع بحث در اين جلسه اين باشد که کدام افغان
ها در آينده به کدام ولايت های کشور شايد بيشتر عودت کنند و روی کدام سکتور و بخش ها بايد تمرکز جدی
صورت بگيرد تا قابليت جذب و پذيرش مهاجرين در آن محلات مساعد گردد و همچنان کدام نوع برنامه ها
برای تقويت و تسهيل اين پروسه ضروری است.

آخرين مطلب که ميخواهم برای تان بگويم اين است که اين پروسه چندين سال را در بر خواهد گرفت و اين
کار ممکن نيست که در يک مدت کوتاه اتفاق بافتد. طوريکه من قبلاً اشاره کردم, چالش ها پيچيده و مشکل
بوده و به همين منظور بايد کشور های منطقه و همچنان حکومت افغانستان و حمايت کنندگان بين المللی آن
توجه لازم را در اين قسمت به خرچ بدهند.

پرسش و پاسخ

راديو آزادی: آيا ميتوانيد جزئيات بيشتر در مورد کنفرانس بين المللی آينده را برای ما ارائه نمائيد؟ اين
کنفرانس در کجا داير خواهد گرديد، کيها در آن اشتراک خواهند کرد و انتظار شما از اين کنفرانس چيست؟

کمشنری ملل متحد در امور مهاجرين: از اينکه ما اين کنفرانس را مشترکا با حکومت افغانستان سازماندهی
مينمائيم، بنآ ترجيح ميدهيم تا در اين مرحله جزئيات بيشتر ارائه ننمائيم، اما بيانيه مطبوعاتی و معلومات در
زمينه به زودی پخش خواهد گرديد.

سلام وطندار: گفته ميشود که حکومت ايران مانع کارکردن هزارها مهاجر افغان درآن کشور ميشود که در
نتيجه آنها مجبور به بازگشت ميشوند. آيا کميشنری عالی مهاجرين با مقامات ايرانی در زمينه صحبتی را انجام
داده است؟

کمشنری ملل متحد در امور مهاجرين: نخست ميخواهم يک چيز را واضح بسازم که کميشنری عالی مهاجرين
مسووليت قانونی آنعده افغانها و افراد سائر کشورها را که بدون اسناد و اوراق وارد کشورهای ديگر ميگردند
ندارد. ما ميدانيم که فشار اقتصادی مردم را وادار به مهاجرت مينمايد. ما نگرانی مقامات ايرانی را نسبت به
وارد شدن غيرقانونی تعداد زياد مردم به کشور شان نيز درک مينمائيم. ما ميتوانيم بگوئيم که يکی از راه های
حل را برای مشکل مهاجرين عودت کننده و مهاجرت بخاطر دريافت کار عبارت از افزايش فرصت های
کاری و اقتصادی در داخل افغانستان است.

ايرين: بادرنظرداشت فرصت های اجتماعی اقتصادی و اوضاع روبه وخامت امنيتی در افغانستان،
فکرنميکنيد که اکنون وقتی است تا عودت مهاجرين را برای مدتی معطل قرار دهيد؟ آيا اين موضوع را به
اشتراک کننده گان کنفرانس در کابل پيشنهاد خواهيد کرد؟

کمشنری ملل متحد در امور مهاجرين: پاسخ اول به شما اينست که همه کمک ها برای عودت دواطلبانه
صورت ميگيرد. مردم تصميم شانرا خودشان بعد از بررسی های شان ميگيرند که آيا ميخواهند در همانجا
باقی بمانند و يا به افغانستان برگردند. همانطوريکه قبلا هم گفتم، پنج ميلون نفر تصميم گرفتند تا دوباره
برگردند. اما سوال شما يقينا به چالشهای موجود نيز اشاره مينمايد. ما و نه هم حکومت در موقفی قرار دارد
که به اتباع خود بگويند که آنها نميتوانند بنابر اينکه وضيعت دشواراست و ياخير دوباره عودت ننمايند. اين
صرف تصميم فردی يا خانواده گی است که بايد خود آنان اتخاذ نمايند. بنآ فکر ميکنم هيچ سوالی مبنی بر
معطل قرار دادن پروسه عودت وجود ندارد. اگر ساده تر بگوئيم، چنين تصميم عملی نيست.

تلويزيون صبا: آيا ميتوانيد در مورد عودت افغانها در طول امسال اندکی بيشتر معلومات ارائه نمائيد، البته در
مورد تعداد 270،000 نفری که عودت نموده اند. به کجا رفتند و چالشهای اساسی چی بوده است؟ و فکر
نميکنيد که برنامه فعلی عودت مهاجرين که مردم را در بازگشت کمک مينمايد چالشها و مشکلات بيشتر را
برای حکومت وارد خواهد آورد؟

کمشنری ملل متحد در امور مهاجرين: درقدم نخست شما خواهان جزئيات بيشتر گرديديد. فکر ميکنم که ما
قبلا محلات کليدی ساحه شرق را که تعداد 170،000 نفر بود يادآور شديم که از جمله 115،000 نفر به
ولايت ننگرهار و در ساحه مرکزی يادآور شديم که 47،000 نفر که از جمله 33،000 نفر به ولايت و
شهرکابل و در حدود 10،000 نفر به ولايت لوگر عودت نمودند. ميتوانم جزئيات بيشترتری را خدمت تان
ارائه نمايم، چونکه ما الی سطح ولسوالی نيز معلومات داريم. و در مورد بخش ديگر سوال تان که راجع به
مشکلات است بايد گفت که بلی يقينا بنابر عواملی که قبلا به آن اشاره نمودم مشکلات بيشتر ميگردد. به همين
خاطر است که ما شديدآ روی اصل بازگشت دواطلبانه تاکيد مينمائيم، زيرا فکر ميکنيم مردم در مورد اينکه
منافع آنها در کجا نهفته است بهتر قضاوت کرده ميتوانند. آنها با اقارب، دوستان و شبکه های شان در تماس
اند و آنها ميتوانند مطابق به بررسی خود شان قضاوت نمايند که آيا برگردند يا خير.

آی آر آی بی: يکی از مشکلات پيش روی افغانها شرايط اجتماعی و نبود فرصت های کاری است. به نظر
شما کنفرانس بين المللی به نحوی اقتصاد اجتماعی را مشخص نموده و راه های فرصت کاری را برای کسانی
که در حال بازگشت اند، باز خواهد نمود؟

کمشنری ملل متحد در امور مهاجرين: يکی از کار های که در کنفرانس به آن می پردازيم اين است که دولت
افغانستان يک ستراتيژی برای بازگشت و ادغام مجدد را در چهارچوب ستراتيژی انکشاف ملی افغانستان
برجسته خواهد نمود. طوری که همه ميدانيد، ستراتيژی انکشاف ملی افغانستان در اجتماعی بين المللی تمويل
کنندگان در ماه جون در پاريس معرفی گرديد و تمويل کنندگان نيز تعهد نمودند تا 21 ميليارد دالر را در جهت
اين ستراتيژی تأمين کنند. ما اميدواريم که کنفرانس بتواند به ضرورت تخنيکی و مالی برای دولت افغانستان و
برای حمايت از پروگرام های ستراتيژی انکشاف ملی افغانستان توجه همه را جلب نمايد و همچنان نشان دهند
که چگونه می توانند تضمين کنند که افغانها می توانند بازگردند و بصورت پايدار در کشور خود بمانند.
خبرنگار آزاد: می خواستم در مورد اصول برگشت داوطلبانه سوال کنم و اينکه اين مسئله تا چه اندازه به علت
رويداد های امسال به چالش کشانيده شد، مانند بسته شدن کمپ ها و حوادث امنيتی؟ در ضمن اگر بتوانيد در
مورد تعداد بيجا شدگان داخلی که تعداد شان 235 هزار است، جزئياتی را بيان کنيد و اينکه آيا عودت
کنندگانی را که نمی توانند به مناطق اصلی شان بازگردند نيز به اين رقم گنجانيده می شود و در ضمن بگوييد
که عوامل مختلف برای بيجا شدن چيست؟

کمشنری ملل متحد در امور مهاجرين: در پاسخ به مسئله داوطلبی با توجه به شمار زياد که هم در پروگرام
بازگشت و افغانهای موجود در کشور های همسايه مشخص شده اند بايد گفت که ما از رعايت اصول برگشت داوطلبانه شده راضی هستيم. در مورد بيجا شدگان داخلی بايد گفت که اين يک مسئله پيچيده است. من ترجيح
می دهم تا در يک فرصت ديگر به اين سوال پاسخ بدهم يا شما بصورت جداگانه با ما در تماس شويد و من به
شما توضيح خواهم داد. يک موضوع مهم را بايد بخاطر داشت، که بيش از 30 سال از اين وضعيت مهاجرت
می گذرد تا جائيکه من ميدانم سخاوت، حوصله و صبر کشور های همسايه هم در برابر اين وضعيت بی مثال
است.

صدای افغان: بعضی از افغانهائی عودت کننده بنابرعدم موجوديت زمينه اشتغال و امنيت دوباره به يک تعداد
از کشورهای همسايه رفتند. اگر وضيعت بدين منوال ادامه پيداکند فکر نميکنيد که بسياری از مردم تصميم
دوباره رفتن را خواهند گرفت؟

کمشنری ملل متحد در امور مهاجرين: همانطوريکه قبلا گفتم، اين روش بستگی بسيار زياد به دو عامل دارد،
اول امنيت و دوم بدون شک فرصت های اقتصادی. بخشی از انتظار از کنفرانسی که قرار است بزودی در
کابل داير شود همين است که چطور مشترکا بتوانيم راه هائی را جستجو نمائيم که ظرفيت جذب کشور را بلند
ببريم. درغيرآن، وضيعتی را که شما تشريح نموديد يقينا بيشتر خواهد شد.

روزنامه هشت صبح: آيا کمشنری ملل متحد در امور مهاجرين در مورد کسانی که بعد از سال 2002 دوباره
برگشته اند يا نتوانسته اند اينجا بمانند و تصميم گرفتند که دوباره بازگردند، کدام رقم تخمينی دارد يا خير و آيا
شما کدارم رقم در اين مورد دارد؟

کمشنری ملل متحد در امور مهاجرين: نخير ما هيچ رقمی در اين مورد نداريم، زيرا واقعأ هيچ راهی برای
جمع آوری رسمی اين اطلاعات وجود ندارد و بگونه مثال خيلی از مردم بدون داشتن پاسپورت و ويزا با
عبور از مرز به ايران می روند. بنابرين باز هم می گويم که هيچ راهی برای جمع آوری رسمی ارقام وجود
ندارد. همين گونه مردم از مرز پاکستان هم عبور می کنند و هيچ رقم رسمی برای اين گونه بازگشت وجود
ندارد، اما بايد گفت که رفت و آمد يعنی جابجايی مردم بسيار زياد است.

تشکر از شما