عیدی به هزاره ها یه نماینده رانکین

امسال عید سعید فطر را مهمان هزاره یونایتد یکی از کمونیتی های فعال بریزبن استرالیا بودیم؛ مراسم که در آن شکوه و عظمت و صفا و صمیمیت موج میزد؛ چهره های مصمم و با اراده، با رفتار دوستانه، مخلصانه و بی ریا، اما در پی رسانیدن پیام مهم و هدف بزرگ بودند؛ مردمیکه با جرأت و شهامت بی نذیر بدنبال معرفی فرهنگ و رسومات و تاریخ و هویت خویش اند؛ مردم که عاشقانه و با افتخار قدبرافراشته اند تا نه تنها از داشته های تاریخی و فرهنگی خویش حراست و پاسبانی نمایند، بل آنها را با سربلندی و افتخار به رُخ دیگران نیز بکشند، و همین شجاعت و درایت سبب گردیده است تا دیگر هزاره های مترد و سرگردان ، آن داشته های فراموش شده خویش را با افتخار بپذیرند و آنها را در جای جای دنیا، برای دیگران نیز عرضه کنند؛معرفی لباس های دستکاری شده ی زیبای هزارگی که در حد خود میتواند یک شاهکار دستی بی نذیری باشد، نه تنها که خود هزاره ها را به وجد آورده است ، بل برای دیگران نیز جالب و دیدنی گردیده است؛ بخصوص اینکه : وقتی دیده میشود که چهره های با اراده و مصمم در معرفی کردن این نماد های از تاریخ و فرهنگ خویش استوار و و مسرور با لبان پُرخنده و چهره های بشاش صف کشیده اند، امیدواری هر هزاره ی با درک و درد را نسبت به آینده بهتر و روشنتر فزونی میبخشد؛ شاهکار که متأسفانه در جغرافیای مادر و مبدا( افغانستان) هیچگاه اتفاق نیفتاده است، که دردمندانه یا از آن غافلند و یا اینکه عامدانه از کنار آن با بی تفاوتی میگذرند و یا حتا گاهاً ازآن اظهار شرم کازب میکنند ، تا مبادا کسانی دیگر آزرده گردیده و خدای ناخواسته وحدت ملی ترَک برندارد!!! فرهنگ های فربینده و کاذب باورمندی به خویشتن را از ما سلب کرده است تا آنجا که هرچه روشنفکر تر میشویم از خویشتن خویش بیگانه تر و دورتر میشویم و اینست که باید از خویش بیشرمیم و داشته های تاریخی و مدنی و فرهنگی خود را انکار نماییم!
آنچه که امروز دیدم خلاف آن تصور بدبینانه بود که قبلاً در ذهنم میپروراندم، یعنی اینکه: موضوع خود کم بینی و خود فراموشی در هزاره ها عمومیت یافته است؛ اما خوشبختانه اینگونه نیست؛ و وقتی با صحنه ی کاملاً متفاوت مواجه میشوی، باید دید و نظر ات را تغیر بدهی؛ که در این مراسم اینگونه شد، وقتی دیدم که هزاره ها تحفه های عیدی خویش را برای وکیل منطقه شان،کُلا توپوک دار و دست دوزی( کشیده) ی هزارگی انتخاب کرده است و بعنوان نماد فرهنگی و انساندوستانه خویش به آن وکیل پیشکش میکنند و او نیز با احترام و افتخار آنرا میپذیرد و برسر میگذارد، احساس و غرورم تا اوج بلندای تاریخ هزاره ها به پرواز درآمد و باور کردم که هزاره ها به فرهنگ و تمدن و تاریخ خویش باورمند اند و از هر فرصت پیشآمده آنرا به جهانیان به معرفی میگیرند، گرچه چندین نسل از کشورشان آواره باشند.
آنان هنوز به هنر شان عشق میورزند به خصوص به دمبوره این ترنّم جادوی دوتار، که همیشه همدم روزگار سخت و تلخ هزاره بوده است، هر حادثه غمبارو دردآلود را با صوت دوتار خویش ناله ی حزین سرمیدهد تا آنچه که بر هزاره گذشته است، آن را پیام رسانی نماید .بدون تردید این صدای دوتار هزاره ها وقتی به صدا درآید، حایت از تاریخ آنان را بازگو میکند، که در این مراسم کاملاً ( مشهود بود؛ که این دو شخصیت جوان هزاره( شاهین طنین و آصف پیمان) به بهانه ی تجلیل از عید آنرا بازگو کردند ؛ که پیام دیگری شان نیز این بود که از دمبوره هزاره ها دیگر تنهاصدای ناله و فریاد بیرون نمییاید، بلکه پیام اُمید و زندگی نیز با خود به ارمغان میاورد و همچنین هزاره ها دیگر مردمان بی درد و فراموشکار تاریخی نیستند ، بلکه مردم آگاه ، زنده، پویا و پُرغرور هستند که هنراش ، سخن اش ، قلم اش ، و قدم اش ، در جحت سرنوشت قوم اش بکار خواهد افتاد.