جنگ جنگ تا نابودی !

جنگ جنگ تا نابودی !

اصولا جنگ یک جریان ضروری وانکارناپذیربرای بشراست ، خصوصا اگرافغانی باشی وجنگ نباشد ، نان به گلویمان گیرمی کند . فرق نمی کند جنگ درکجا باشد، خودمان درگیرجنگ باشیم که خدارا شکرهستیم، یا دریک گوشه ی ازدنیا جنگ جریان داشته باشد. ما به هرحال کیف می کنیم ! اگرسهمی گرفته نتوانیم ،لااقل برایش چک چک میکنیم . مثل همین اطلاعیه ریاست جمهوری درمورد جنگ درکشوریمن . ما ذاتا ملتی جنگجوهستیم، حتی وقتی که پای میزمذاکره برای صلح می نشنیم، به جنگ فکرمی کنیم . درکشوری که درهردو دقیقه خبریک انفجار، یا انتحار، یا آدم ربایی واختطاف منتشرمی شود ،خصلتِ ساکنین آن رفته رفته با جنگ خومی گیرد . هرکجا جنگ باشد ، ما به نحوی درآن خودمان را شریک می دانیم . به همین خاطراست که هرچه جنگ طلب درجهان است ، ازهرکجا شکست می خورند، سرازافغانستان درمیاورند .دراین شرایط، وقتی کسی گپ ازصلح میزند،دروغی گفته به بزرگی کوه قاف. این روزنشانی ، همانطورکه ازبن لادن پذیرایی کردیم، اگر شبی ابوبکربغدادی را دروزیراکبرخان قابلی ازبکی ندادیم ، این ریش مرا با قیچی هفت تیغه کنید . شورای صلح تشکیل میدهیم، ولی درگفتگوی صلح شرکت نمی دهیم . رئیس جمهوردرحالیکه ازصلح گب میزند،درگوشه ی دیگر، ازجنگ حمایت می کند . با همین خصلت جنگی است که آخرش ازجنگ طلبان معذرت میخواهد . درحالیکه درنطق خود درآمریکا اعلام می کند داعش تهدید جدی برای منطقه است ، برای حمایت ازداعش دریمن ، اعلام آمادگی می کنیم . نتیجه آنکه به نظرمن ؛ هم طالبان که مایل اند فرزندان شان با جنگ به دنیا بیایند وبا جنگ بمیرند، ازاین وضعیت راضی اند وهم مقامان دولتی که به قدرت نشسته اند، ازادامه جنگ زندگی می کنند . واقعا اگرجنگ نمی بود ، آیا درفضای امنیت وصلح کسی به اشرف خان رای می داد ؟ مردم به امید آوردن امنیت وصلح به ایشان رای دادند . خیلی ها دراین کشورنانشان وقتی درروغن است که جنگی درجریان باشد . همان شورای صلح هم علاقه ای به صلح ندارد . درصورت صلح، چه کسی به آنها معاش چند هزاردالری می دهد ؟