نظریک نفرتحلیل گرسیاسی

نظریک نفرتحلیل گرسیاسی

ما که در افغانستان زندگی می کنیم ، اولا ازکوچک تا بزرگ، مادرزادی سیاست مداربه دنیا می آییم ، ثانیا ازسیرتا پیازسیاست را چنان تحلیل میکنیم که فکرمی کنیم دانشگاه آکسفورد باید مدرک دکترای "تحلیل سیاسی " خودرا پیش ما تایید کند . درحالیکه دردنیا اکثرتحلیل گران سیاسی ازهمان کسنجربگیرتا روزنامه گاردین ونیویورک تایمزهمه چیزرا براساس احتمالات تحلیل می کنند، درافغانستان اما همه تحلیل های سیاسی براساس قطعیت واطمینان جریان دارد وتحلیل گرافغانی چنان با قاطعیت سخن می گوید که اگرخلاف آن ثابت شود، دلیل برنقص درخلقت کایینات است. مثلا درهمین قضیه جنگ دریمن، یکی ازتحلیل گران چنان ازسیاست دولت حمایت میکند که به نظرمی رسد حرمین شرفین درخطرسقوط بوده و ارگ ریاست جمهوری افغانستان با "تمام نیرو" آنرا نجات داده است . درمقابل تحلیل گردیگرچنان مخالفت می کند که به نظرمی رسد ؛ حمایت افغانستان ازجنگِ یمن چنان عواقب ناگواردارد که عنقریب افغانستان درچاه ویل سقوط کرده ونجات آن ممکن نیست . بنابراین درتحلیل افغانی ، نظربینابین وجود ندارد .

مسئله مهم درتحلیل سیاسی ما، جایگاه تحلیل است . مثلا تحلیل گرسیاسی درتلویزون ملی نیروهای حوثی را شورشگریاد میکند، ولی همان تحلیل گر، درتلویزون خصوصی ، حوثی ها را انقلابیون نام می برد .

درمورد مسایل داخلی هم وضعیت تحلیل سیاسی ما به همین گونه است . نظرتحلیل گر، بسته به اینک درکجا تحلیل کند، فرق می کند. درتاکسی به شدت ازدولت انتقاد میکند ومی گوید ؛ "بازهم همان کرزی بهتربود" . ولی درمسجد عضو گروه های جهادی می باشد . همین آدم درتظاهرات نهاد های مدنی، خود را تکنوکراتِ پیرو مکتب لیبرالیسم وازفمینیست های هفت آتشه می تراشد ، ولی در اداره طرفدارسینه چاک اشرف غنی ودولت وحدت ملی می شود وآنرا تنها گزینه ی ممکن برای نجات افغانستان می داند . همین آدم درفیسبوک چنان محافظه کاراست که آدم نمی داند یارعلی است یا عمر، ولی درمحافل پشت پرده ، خواهان شرکت دادن برادران ناراضی درقدرت است ، همین است که سیاست خارجی وداخلی ما مردم کمی تا قسمتی گیج می زند .