رفع حاجت درکابل ؛ مسئله این است !

رفع حاجت درکابل ؛ مسئله این است !

در کنار تمام خوبی‌هایی که کابل دارد‌، از قبیل آب‌وهوای خوب‌، جاده‌های پخته‌، رستورانت‌های پر از دختر و پسر و مؤسسات تحصیلات عالی، ‌یکی هم رودخانۀ کابل است‌. تصور کنید اگر این رودخانه نمی‌بود، مردم کابل خصوصاً کسانی که در کابل برای چند روزی مسافر‌ند، چی عذابی می‌کشیدند‌. باز تصور کنید اگر رودخانه نمی‌بود و شما در کارته‌سه نیاز به «رفع حاجت» ‌می‌داشتید، در این حالت یا باید تکت برگشت می‌گرفتید و برمی‌گشتید به هرات یا بلخ‌، یا تکسی کرایه کرده به کوه قوریغ می‌رفتید. همین امروز وقتی وسط شهر نیاز شدید به رفع حاجت پیدا کردم‌، به یاد ‌دوستی افتادم که در کار ساخت تشناب و بد‌رفت و این‌طور اماکن ضروری بود‌. برایش زنگ زدم و پرسیدم که کجایی؟ جواب داد: در یک بیابان دورافتاده پروژه داریم‌. گفتم: باز از همان پروژه‌ها‌؟ گفت: آره‌. ده میلیون دالر اختصاص داده‌ایم برای تشویق مردم به رفتن به بیت‌الخلا‌، که بخشی برای ساخت تشناب‌های چوبی است و بخشی برای تشویق مردم برای رفتن به تشناب از طریق انترنت و بل‌بورد‌. گفتم: آن ‌مردم انترنت از کجا کنند که تشویق شوند؟ گفت: اول انترنت می‌کشیم، بعد تشناب می‌سازیم، بعد مردم را تشویق به رفتن می‌کنیم . گفتم: لااقل یک میلیونش را به کابل اختصاص می‌دادید. کنار دریای کابل چند تا از همان تشناب‌ها می‌ساختید. مگر مردم کابل نیاز به رفع حاجت ندارند‌؟ من همین اکنون دارم می‌ترکم‌. جواب داد: رودخانه‌ای به آن کلانی را تو نمی‌بینی‌؟ خُب برو یک گوشه‌اش بنشین و لذت ببر‌. با وجود آن، به تشناب چی ضرورت است‌؟