یک میلیون و پانصد هزار تومان برای رفتن به خط مقدم در سوریه

خبرنگار: این عکس که به اسم برادر شما است در کجا گرفته شده؟
سوریه
خبرنگار: می توانم با برادرتان در سوریه تماس بگیرم؟

با برادرم چی کار داری؟
خبرنگار: می خواهم معلوماتی درباره جنگ داخلی سوریه داشته باشم.
غلامرضا شهید شده چند روز بعد جنازش رو به گلشر انتقال میدن
خبرنگار: متاسفم ولی می توانم چند سوال از خود شما داشته باشم؟
از سوریه اگه می خوای بپرسی که من فقط بهت می گم این بسیجی ها میان تو خونه های ما مخ می زنن جوونای مردم و می برن برا کشته شدن.
داداشِ منم چون بیکار بود یکمی هم مذهبی بود بدون اجازه بابام بلند شد رفت اونجا. الانم جنازش رو میارن. دست رو دل ما نذار که خونه.
خبرنگار: شنیده شده که برای رفتن به سوریه مبالغی رو به عنوان حقوق و یک سری مزایای دیگر در اختیار داوطلبین می گذارند. می توانی در این مورد معلوماتی بدهی. کدام نهاد از داوطلبین دعوت می کند؟
بستگی داره کجا زندگی کنی. گلشر مشهد هر کسی یه چیزی می گه. از 5 میلیون شایعه هست تا پایین تر. نهادشو نمی دونم اما فکر کنم باید بری ثبت نام کنی بعد بهت میگن آماده شی برای رفتن.
خبرنگار: در صورت شهادت؟
هنوز که خبری ازشون نیست. فکر نکنم دیگه براشون فایده ای داشته باشی وقتی می میری.
خبرنگار:چطور شد که شما به سوریه نرفتید؟
من که دیوونه نیستم برم الکی خودمو واسه آخوندا به کشتن بدم. همش سیاسته. اقا من دیگه نمی تونم بیشتر از این بگم می ترسم کنترل کنن بیان دهنمونو سرویس کنن.

مدتی است که در صفحه های بعضی از دوستانم در فیس بوک عکسهایی از اعزام جوانان شیعه از شهرهای ایران و افغانستان به سوریه برای نبرد علیه مخالفان دولت اسد را مشاهده می کنم و در این نوشته می خواهم به دلایل و انگیزه های این اعزامها بپردازم.

در جنگ ایران و عراق شیعیان افغانستانی زیادی در ایران به نبرد صدام و یارانش رفتنند. در آن زمان نیز موتور این حرکت با دلایل مذهبی روشن می شد و به سرعتش افزوده می شد. اینکه این جنگ را نه با نام جنگ ایران و عراق که با نام جنگ "شیعه و سنی" برای قربانیان تعریف می کردند. جنگ تمام شد و عده ی زیادی از شیعیان افغانستانی از بین رفتند و عده ای نیز معلول شده و به خانه های کرایه ای خود بازگشتند. "جانبازان و خانواده های شهید" ایرانی صاحب سهمیه شدند و از مزایای حضور در جنگ بهره برده و می برند اما "فداییان" مهاجر شیعه فراموش شدند و رو به کارهای درجه چندم اجتماعی آوردند. همانا حکومت اسلامی که مرزی را برای صدور اسلام بر نمی تابید همین "فداییان" را دلیل عمده وجود معضلات اجتماعی از جمله بیکاری و گرانی در ایران معرفی می کند و دست به اخراج دست جمعمی آنان می زند اما در ماه های اخیر باز هم جنگ جدیدی شعله ور است اما اینبار نه صدام و یارانش که دشمنان حرم حضرت زینب در سوریه منجر به عزام فرزندان همان "فداییان" جنگ ایران و عراق به سوریه شده است.

این اعزامها مشوقهایی از قبیل حقوق یک و نیم میلیون تومانی، اجازه تحصیل به اعضای خانواده این سربازان در ایران و چند و چون دیگری به همراه دارد و اما دلیل مهم تر آن دفاع از حرم حضرت زینب و اهل بیت در مقابل هجوم "وهابیان" می باشد و اما من به این می اندیشیدم که چه تفاوتی می تواند میان عمل مخالفان در سوریه و تروریستان طالب در افغانستان برای تثبیت و دفاع از عقیده شان با واکنش جوانان شیعه برای دفاع از حرم معصومینشان باشد؟ ممکن است عده ای این تشابه را خصمانه بدانند و مقایسه این دو را مع الفارق بدانند اما با ذکر چند نکته به دلایل این تشابه می پردازیم:.

دلایل طالبان و مخالفان دولت اسد برای جنگ و شهادت چیست؟

1- ایجاد امارت اسلامی که به حکومت اکثریت سنی دلالت دارد؟
2- دفاع از مقدسات مسلمانان در مقابل هجوم بیگانه؟
شاید بتوان این دو دلیل را به عنوان عمده دلایل مخالفت طالبان و دلیل اول را برای مخالفت مخالفان دولت اسد برشمرد اما دلایل شیعیان برای رفتن به سوریه چی ها هستند؟
1- کمک به ثبات حکومت اسلامی بشار اسد که به حکومت اقلیت شیعه دلالت دارد؟
2- دفاع از مقدسات مسلمانان (به صورت قاطع شیعیان) در مقابل هجوم بیگانه؟

اما آیا می توان دلایل هر دو طرف مبنی بر استفاده از ابزارهای خشونت در برابر یکدیگر را پذیرفت و از واکنش شیعیان در مقابل آنها دفاع کرد و اینکه مخالفان حق مخالفت در برابر دولت بشار اسد را ندارند و یا سنی ها که در کشور سوریه اکثریت را تشکیل می دهند حق حکومت را از آن خود می دانند و جنگ آنان نیز مشروع است ولو با کشتار و قتل غیرنظامیان؟
به طور قطع دلایل هر دو طرف نامعقول و شیوه برخورد آنها با اتفاقات موجود غیر موجه است. پس چه انگیزه هایی باعث می شود تا یک جوان شیعه مهاجر از شهر مشهد ایران و یا بامیان افغانستان به سوریه اعزام شود، یک جوان عرب از انگلستان به صف های القاعده و یک جوان پشتون از میدان وردک افغانستان به مناطق قبایلی تحت حاکمیت تروریستان طالب در پاکستان اعزام می شود تا دوره های آموزشی لازم را دیده و به میدان جنگ به افغانستان بازگردد..
آیا فقر و سرخورده گی نمی تواند یکی از دلایل عمده این جوانان برای رفتن به خطوط مقدم برای قربانی کردن جانشان باشد؟.

سپاه پاسداران، جبهه النصرة و طالبان
جمهوری اسلامی ایران که از طرف دولتهای غربی و مخالفان دولت بشار اسد متهم به حمایت از دولت سوریه می باشد و این اتهام را رد می کند با استفاده سوء از شرایط نامساعد زندگی مهاجران شیعه در ایران و تشویق آنان در مناطق مرکزی افغانستان، آنان را به خطوط جنگ در سوریه می فرستد و در مقابل وعده کمک های مالی و مساعدت های تحصیلی به خانواده های آنان می دهد. نکته قابل توجه و با اهمیت دیگر برانگیختن انگیزه این جوانان از طریق هیئیت های عزاداری، مساجد و مبلغان شیعه برای دفاع از حرمین و زیارتگاه های اهل تشیع در سوریه است که به گفته آنان هر روز از جانب مخالفین دولت سوریه هتک حرمت می شود و این وظیفه بر عهده جوانان شیعه می باشد تا برای دفاع از مقدسات خود به صورت داوطلبانه به جبهه های جنگ به سوریه روانه شوند.

علی آلفونه محقق در امور سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران در موسسه امریکن انترپرایز در واشنگتن می گوید که سردار سلیمانی شخصا طی بیانیه هایی روشن کرده که در ارتباط با عراق، افغانستان و سایر کشورهای خلیج فارس در سپاه قدس مسئولیت دارد.

جبهه النصرة نیز از ابزارهای مشابهی برای برانگیختن احساسات جوانان سنی مذهب در کشور های عربی و غربی برای مقابله با دولت اسد استفاده می کند همچنان که طالبان برای جنگ با دولت مرکزی افغانستان از جوانان سرخورده و بیکار و با انگیزه های مذهبی و مساعدتهای مالی دعوت به مبارزه علیه حکومت مرکزی افغانستان می کند.
با مشاهده این موارد آیا نمی توان به شباهت سیاست سپاه پاسداران در ایران، جبهه النصرة در سوریه و طالبان تروریست در افغانستان اذعان نمود.

خانواده های قربانیان
خانواده های این جوانان معمولن همان طبقه فقیر و کم در آمد جامعه خود را تشکیل می دهند که توان مقابله با این جریان را در مقابل دولتها و گروههای مسلح ندارند و تنها کاری که از دستشان ساخته است صبر و دعا برای بازگشت فرزندانشان از خطوط مقدم جبهه ای است که آنها نیز نمی دانند حق با کیست و در نهایت تحویل گرفتن جنازه های فرزندانشان و سکوت در برابر این روند است. قاعدتن خانواده های قربانیان اعتراض خود را فرومی خوردند و از مسببین این امر سوال می کنند که آیا این جوانان یک شبه قد کشیده و بزرگ شده اند که به همین راحتی به جبهه فرستاده می شوند و کشته می شوند و یا با بزرگ شدن آنها والدینشان هم نیز آب شدند و سوختند.

عزیزان دل برادر
مورد بالا البته یکی از شیوه های استفاده از نیروی بشری ارزان برای پیشبرد مقاصد سیاسی توسط جمهوری اسلامی ایران در منطقه می باشد. دفاع از فلسطینیان در برابر "رژیم صهیونیستی" و روز قدس* برای اعلان انزجار از سیاست های اسراییل در منطقه که البته حکومت شیعی ایران این احساس مسولیت را بیشتر از دیگر مسلمانان و بالاخص اعراب منطقه حس کرده و هر ساله از شیعیان وطنی و غیر وطنی (در اینجا شیعیان افغانستان) در این روز برای راهپیمایی دعوت می کند.
روز قدس و حفظ حرم اهلبیت در سوریه شیعیان را عزیز دل برادر می سازد اما در غیر از آن آنها "افاغنه" و گوشه ی جدا شده از "ایران باستان" هستند که به دلیل دوری از ایران کنونی به این وضع دچار شده اند و هر 6 ماه باید کارتهای اقامت خود را در بدل دادن پول تمدید کنند، بیمه نمی شوند، از یارانه محروم هستند، برای اعضای محصل خانواده باید هر سال پول بپردازند و شهروندی با منت درجه 3 حکومت شیعی را تحمل کرده و در صورت عدم تبعیت از خواسته های نامشروع حکومتی نیز گزینه اجباری "رد مرز" پیش رویشان خواهد بود.

یک بام و دو هوا
5 سال قبل خبری منتشر شد مبنی بر این که داماد گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی، یکی از احزاب مخالف حکومت افغانستان در ویلایی در تهران به سر می برد. بعد از مدتی خبر اقامت یکی از پسران اسامه بن لادن نیز در ایران انتشار یافت و در این اواخر ملاقات رهبران طالبان با مقامات ایرانی در تهران که در همه این موارد تهران سکوت پیشه کرده و از دادن جواب مشخص سر باز زد. نیروهای ائتلاف شمال به رهبری ایالات متحده آمریکا نیز از ابتدای جنگ علیه تروریسم در افغانستان، ایران را به تسلیح طالبان متهم کرده که همواره این اتهام از سوی ایران رد شده است.
صدور ویزای ایران توسط دفاتر کنسولی این کشور در ولایات جنوبی و شمالی برای سنی های افغانستان به مراتب آسانتر و ارزانتر است نسبت به شیعیان.

شیعیان غایبان سیاسی در افغانستان
شیعیان مهاجر افغانستان در واقع در بین منگنه قرار گرفته اند. از سویی از تولد جمهوری اسلامی در ایران از جانب این دولت شیعی مورد بی مهری قرار گرفته اند و از سویی دیگر قدرت سیاسی قابل توجهی در افغانستان نداشته و این امر سبب شده که اگر سیاستی در تعرض به حقوق اولیه شان در ایران صورت می گیرد نیز با سکوت دولت افغانستان مواجه شوند.

آیا تشیع توانسته تا به عنوان نقطه اتکا خواسته های اقلیت شیعه در افغانستان را با حمایت دولت شیعی همسایه برآورده کند و یا برعکس این نقطه اتکا جای خود را به چاهی برای سقوط داده است.

 [1]

لینکها و عکسهای مربوط به نوشته فوق
شبکه اطلاع رسانی دانا
خبرگزاری تسنیم
فارس نیوز

پایگاه اطلاع رسانی ثامن