از ویدا صمدزی تا دایانا مندوزا!

ويدا مهمان کابل پرس

شنبه 17 مارس 2007, نويسنده: کامران میرهزار

کابل پرس: سلام ويدا جان، سپاسگزاريم از اينکه در گفتگوی اختصاصی با کابل پرس شرکت کرده ايد. در ابتدا چه سخنی با خوانندگان کابل پرس داريد؟

ويدا: کامران جان سلام. سخت از علا قه تان به مصاحبه ام بسيار ممنونم؛ بسيار احساس خوشی برايم رخ می دهد. من با تمام افغان ها حرف دارم و از طريق سايت کابل پرس با همه افغان ها چه در امريکا، اروپا و آسيا به تماس می شوم. همچنان از خوانندگان کابل پرس اظهار سپاس از وقت و علاقه تان می کنم.

کابل پرس: چه احساسی نسبت به افغانستان داری، کی به افغانستان خواهی آمد، آيا اصلا قصد آمدن داری؟ از آمدن به افغانستان نمی ترسی؟

ويدا: افغانستان، وطن عزيزم، ديار جنگ ديده ام، ويران شده ام، مصيبت ديده ام و مادری زيبايم که آغوشش از لطف و مهربانی وافر است، بهشت من است. چه به آمريکا، اروپا، اورانوس و يا مريخ بروم، اميد و آرزوی من است که به ميهن عزيز خود برگردم. اول می خواهم بعضی سوء تفاهم هايی که داريم ، البته ميان مردم وطن و من حل شود. اصل مقصدم اينست که مردم بفهمند و بدانند که تمام هوش و گوش من به طرف مردمان مصيبت زده افغانستان است. به همين دليل می خواهم بعدا به افغانستان بيايم. من از هيچکس غير از خدا ترس و هراس ندارم. زندگی پر از ريسک کردن است. اگرخود را در قطی مخملی راحت بگذاريم و از آن بيرون نياييم چون آرام و با سهولت است. پس لذت کردن است اگر نه، هدف از زندگی چيست؟

متن کامل اين گفت و گو را بخوانید