هزارستان: جشن نوروزی در یکه اولنگ یا ساکیوند کهن

روز جمعه اول حمل سال 1393از نوروز، باستانی ترین جشن خراسان زمین در یکه اولنگ-هزارستان با حضور بیش از پانزده هزار نفر تجلیل و گرامی داشت به عمل آمد. نوروز که پایان سرما و تعطیلی شش ماهه هزارستان مرکزی است، مردم این دیار در آغاز سال نو به استقبال بهار و کارهای شان میشتابند و از این روز در ادوار گذشته با شیوه های متفاوت تجلیل و گرامی داشت به عمل می آمد اما از دو سال بدین سو از این روز به شکل متفاوت تر از قبل تجلیل می گردد. در این روز که از سراسر یکه اولنگ و مهمانان از بامیان، کابل و بعضی دوستان خارجی حضور به هم رسانیده بودند با سخنرانی شخصیت های مردمی و مذهبی و انواع سرگرمی های محلی مردم هزارستان و یکه اولنگ به پایان رسید.

بازی های محلی که والیبال، توپ دنده، بازی های دختران و بانوان( دریه زنی،آوازخوانی و پیشپو) و بزکشی که یکی از هیجان انگیزترین بازی های ترکتباران و مردم هزارستان هست بر پا داشتند. در گوشه و کنار مراسم موضوعات و سوژه های زیادی فکرم را به سوی شان میکشاند، نهایت فقر و محرومیت که از سیمای مردم گرفته تا روی دسترخوان شان هویدا بود و از دلبستگی شان به زندگی و خوشی و تنفر از جنگ و نا دیده گرفتن.

در صحبتی که با بانوان و مردان شرکت کننده در این مراسم داشتم از آنان پرسیدم که آیا آنان از نحوه مراسم و کارکرد نیروهای امنیتی و خدماتی جهت برگذاری مراسم راضی هستند یا نه؟ گل بیگم در این زمینه چنین ابراز نظر نمود: ما از والی بامیان، روسای ادارات دولتی و خصوصا از رئیس صاحب اطلاعات و فرهنگ بامیان میخواهیم که برای تنظیم بهتر نظم و اجرای برنامه باید از بانوان که در بخش پولیس بامیان هستند در این روز استفاده نمایند و در ضمن باید برای بانوان نقش اساسی داده شود در تصمیم گیری برنامه و اجرای برنامه، تا بانوان ما فقط نظاره گر نباشند و ما مشکلات زیادی امسال و سال گذشته داشتیم، چون صحن زیارت گنجایش مهمانان زیاد را ندارد و وقتی بانوان برای زیارت میروند مردان نیز میآیند و بانوان نمیتوانند که به راحتی زیارت کنند و به بازی و سرگرمی های شان ادامه دهند و این باعث خواهد شد که چند سال بعد بازی های که در بین خانم ها وجود دارند از بین بروند چون بنا به رسم و رسوم منطقه بانوان نمیتوانند در فضا سر باز و در انظار عمومی به بازهای شان بپردازند، چون فضا کاملا مردانه است و ما دوست داریم که از سهم زنده بودن و زندگی خویش استفاده کینم و لذت ببریم.

علی جمعه یاسا یکی از اربابان این والسوالی معتقد است که : دولت جهت برگذاری این مراسم نقش چشمگیری نگرفته است و باید دولت برای شهروندان خدمات مناسب برای برگزاری مناسک مذهبی و ملی شان ارائه نماید و در ضمن من از تمام دوستان میخواهم که صدای این مردم که باور شان به آبادی، برابری و زندگی بهتر است گوش دهند و زمینه های کار و شغل یابی را فراهم کند، شما همین اکنون به چشم سر می بینید که اگر پیسه در دست مردم باشد مردم از آن استفاده میکند اما شما میبینید که اکثر این مردم با نان خشک و چای از نوروز شان استقبال میکنند، اگر مردم کار داشته باشند باعث میشود که تمام صنف های اجتماعی ما مانند کسبه کاران به کار شان به شکل خوب ادامه دهند و همین قسم موتروانان ، هتل داران وهمچنان سیاحان خارجی بیشتری را ما به بامیان و ساحات توریستی چون یکه اولنگ خواهم داشت شما میبینید که همین امسال در حالیکه خارجی ها در حال ترک کردن افغانستان هستند اما ما امروز شاهد حضور دهها نفر از اینها در همین جشن نوروزی هستیم. ودولت مردان ما باید به کارهای زیربنایی و درآمد زا همت بگمارند زیرا امروزه متاسفانه بدلیل تامین معیشت روستائیان بصورت سراسام آور بسوی شهر ها در حال حرکت و کوچیدن هستند که با ایجاد شغل برای این مردم میتوان از این نوع مهاجرت جلوگیری نمود وهم به وضعیت زندگی روستا نشینان که تولید کننده گان نیازهای اولیه کشور هستند تغییر آورد.

مراسم جشن نوروزی در ولسوالی یکه اولنگ که قلعه بربر و چهل برج و ده ها ابنیه تاریخی دیگر را در خود جای داده است از ساعت هشت صبح شروع و الی چهار عصر ادامه داشت و مردم با شوق تمام از این جشن لذت بردند و برای یک سال کاری پر از مشقت هزارستانی آماده شدند.