چالش های فراروی زنان در انتخابات
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
عقربه های زمان، فرارسیدن سومین دور انتخابات ریاست جمهوری کشور پس از استقرار نظام کنونی، را نوید میدهد که در آن بار دیگر دموکراسی نوپای افغانستان به آزمایش گذاشته میشود و میلیون ها انسان این سرزمین با تحمل رنج ها و دشواری ها و خطرات بیشمار، به پای صندوق های رای خواهند رفت تا زعیم آینده شان را از طریق یک پروسه دموکراتیک و آزاد برگزینند. اما این بار به سادگی دوره های گذشته نخواهد بود و به هیچوجه نمیتوان به آسانی از کنار آن گذشت، زیرا کور گره های این پروسه سیاسی پس از گذشت زمان یکایک وضاحت می یابد و مردم را بیشتر از پیش بسوی سردرگمی و پریشانی سوق میدهد.
با آنکه در گذشته ها نیز بحث های بسیار جدی ای مبنی بر دخالت حکومت در روند شکل گیری تیم های انتخاباتی و حمایت حکومت از کاندیدان مشخص وجود داشت، اینک این امر شکل حقیقت را بخود گرفته است و بی طرفی حکومت امری واهی و بدور از حقیقت و واقعیت ثابت شده است. فراخوانی جرگه تفاهم قندهاری ها، چانه زنی ها و رای زنی های متعدد و دوامدار این جرگه و برگزاری جلسات تصمیم گیری در درون ارگ بر سر تفاهم و ادغام تیم های انتخاباتی منسوب به حکومت، بخوبی گواه و شاهد زنده ی این مدعاست که تردیدی را در آن باقی نمیگذارد. بناءً پرواضح و هویداست که حکومت شدیدا در پی دخالت در فرایند انتخابات هست تا بتواند نتیجه انتخابات را آنگونه که طراحی کرده اند رقم بزنند. این مسئله اما نگرانی ها زیاد دیگری را نیز بدنبال دارد؛ که در موضوع بسیار قابل تامل و در عین حال نگرانی جدی پنداشته میشود:
الف: حلقات خاصی در تلاشند تا حکومت قبیلوی و متعلق به یک قوم خاص را که آن را میراثی و حق مسلم خویش می پندارند تداوم بخشند و این خواسته شان را در لفافه و پوشش انتخابات اجرایی بسازند که خود نقض صریح دموکراسی، عدالت اجتماعی، برابری شهروندی و حقوق بشری می باشد.
ب: حکومت و حلقات مربوط برای رسیدن به این خواسته های نامشروع شان بار دیگر همانند گذشته از تمام حربه ها و ابزار نهایت استفاده را خواهند برد. یکی از این ابزار ها و حربه های کشنده و خردکننده، تقلب و دستبرد زدن به آرای عمومی مردم افغانستان خواهد بود؛ زیرا پس از شکست جرگه تفاهم، زمینه پیروزی تیم های مورد نظر تقریبا غیرمساعد شده است و این موضوع احتمال تکرار تقلب را آنهم در میزان بالا بمنظور دست یافتن دگرباره به قدرت، افزایش میدهد. این مسئله هم واضحا ناقض دموکراسی و حکومت مردم سالار میباشد.
و اما زنان در کجای این معادله قراردارند؟ تا اکنون چه نقشی در معادلات و معاملات سیاسی- انتخاباتی داشته اند؟ چه چالش هایی فراروی آنان بوده و در برگزاری انتخابات آنان را تهدید میکند؟
این بحث را به دو بخش تقسیم می کنیم:
الف: زنان و انتخابات ریاست جمهوری
ب: زنان و انتخابات شوراهای ولایتی
الف: زنان به عنوان قشر همیشه محروم در تاریخ گذشته افغانستان، در بیش از یک دهه اخیر، روزنه خوبی را برای اعاده حقوق شهروندی و دست یابی به مشارکت سیاسی بروی شان گشوده یافته بودند و تا حدی هم به این مهم دست یافته اند، حضور زنان در سطح کابینه، در مجلسین شورای ملی، شوراهای ولایتی، حضور بسیار پررنگ در جامعه مدنی و فعالیت های مرتبط به آن، و حضور نسبتا خوب در تمام عرصه های اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی، گواه خوبی بر این مدعاست، اما به هیچوجه میزان حضور زنان و اعاده حقوق آنان، کافی نیست و هنوز هم راه بسیار درازی در پیش رو دارند. در میان تیم های انتخاباتی حاضر در انتخابات ریاست جمهوری هیچ کاندید زنی عرض اندام نکرده است و در میان معاونین هم فقط سه زن حضور دارند که پیروزی تیم های شان به گمان اغلب امکان پذیر نیست تا از همین اکنون جایگاه زنان در سطح اول مدیریتی کشور را خالی دانست و این عدم حضور شایسته زنان در رده اول تصمیم گیری حکومت آینده، پیامدهای مثبتی برای زنان در قبال نخواهد داشت.
ب: با آنکه در دوره های گذشته در شوراهای ولایتی سهم زنان سی درصد در نظر گرفته شده بود، این بار به بیست و پنج درصد کاهش داده شده است و این مسئله کاهش قابل توجهی را در خصوص حضور زنان در شوراهای ولایتی در پی خواهد داشت که میتواند نتایج زیانباری را متوجه زنان سازد و یک قدم به عقب به حساب آید.
و اما نبود امنیت در مراکز رای دهی و مسیر های منتهی به آن، تهدید های موجود از سوی مخالفین مسلح دولت، تصمیم های قومی و قبیلوی و خانوادگی در انداختن رای به صندوق یک کاندید مشخص، اجازه ندادن زنان برای اشتراک در رای دهی در بعضی از مناطق، خشونت های خانوادگی، مصروفیت های بیش از حد زنان در کارهای روزمره و بسا مسایل دیگر نیز چالش های بزرگی هستند که هنوز فراروی زنان قراردارند که منجر به عدم اشتراک وسیع و شایسته آنان در پروسه ملی انتخابات خواهد شد.
بناءً خواست ما از تمام مقامات ذیصلاح و ادارات ذیربط این است که از تمام امکانات موجود برای فراهم آوری زمینه اشتراک وسیع و همه جانبه شهروندان و اتباع کشور، بخصوص زنان که بصورت جدی آسیب پذیر هستند، نهایت استفاده را بنمایند تا هم در مشروعیت این روند کمک کرده باشیم و هم مشارکت و توازن جنسیتی رعایت شده باشد.
پيام‌ها
12 مارچ 2014, 15:06, توسط Moshkhor Hazara
یر هزار موش خورمیر هزار موش خور
راستی که شما مردم به هر جا بروید هرچند درس بخوانید بازهم فطرت تان بالای تان غالب است اول اینکه بخاطر زندگی در غرب به مسیحیت روی اورده از شیعه برامدی خودش واقعیت ترا بیان میکند .
فعلا با این چرند خود نشان دادی که تو مزدور بوده وظیفه ات تبلیغ اهداف شیطانی ونفاق افگنانه دشمن همه ملتهای کشور ما است که در لفافه دفاع از مردم هزاره انجام میدهی و اگر تو خود را واقعبین وروشنفکر با احساس میخوانی جنایات وفجایع علی مزاری را که حتی هزاره ها فعلا و حتما در اینده ها باج انرا پرداخته و خواهد پرداخت باز نویسی کن .
هزاره ها بدانید که میر هزار مانند علی مزاری تیشه به پای هزاره میزند
لعنتیی کثیف این را هر طفل هم میفهمد که هزاره های موش خورچی جنایتی که نکردند،رقص مرده، میخ کوبیدن به سر عابرین بیگناه به جرم این که قلفک چپات نیستن و هزار جنایتی دیگر! میر هزار موش خوربرادری شفیع دیوانه است ،لعنت به وطن فروش های خاین موشخوری نوکر ایران! این کار میر هزار موش خورهزاره عوامفریبی است، اولاد چنگیز مغل چی قسم میتواند آدم شود.نشنیدید که بزرگان گفته اند:عاقبت گرگزاده گرگ شود گرچه با آدمی بزرگ شود قساوت و وحشیگری در رگ وخون هزاره های مغل چنگیزی عجین است، کسانی که میگویند نه، باید تاریخ مغل را بیخوانند و جنایات امروز هزاره های مغلی چنگیزی با آن مقایسه کنند. متوجه میشوند که هزاره های چنگیزی خونخواری وحشی از زمان چنگیز کرده خونخوار شدند، پس ای مردم فریب ظاهر آرام هزاره رانخورید. اگر قدرت پیداد کنند،تمامی کسانی که قلفک چپات نیستند قتل عام میکنند،مثلی زمان چنگیز و سال های دهه ۷۰هجری!!!