مهاجرت و پناهندگی در ترکیه

در این روزهای آشفته و پریشان سیاسی ، نظامی و اقتصادی یکی از مسائلی که باعث قوت گرفتن نا آرامی و عدم ثبات در جامعه می شود که ناشی از مسائل قومیت گرایی و فساد گسترده و بر آورده نشدن انتظارات در مسائل اقتصاد – امنیت و اشتغال زایی است، مهاجرت افغانها به خارج از مرزهای وطن می باشد .
پدیده ای که این روزها تبدیل به یک فرهنگ برای افغانها شده است .که عدم آشنایی با این مقوله مشکلاتی را برای هموطنان بوجود می آورد که ضربات و خسارات جبران ناپذیری را به همراه دارد .
لذا بجای اینکه در مقابل مشکلات و تبعیض ایستادگی کرده و آن را حل نماییم فرار را بر قرار ترجیح می دهیم ، وظیفه دانستم تاثیراتی که این مهاجرت اجباری یا غیر اجباری بر روی پناهجویان افغان در ترکیه گذاشته است اشاره ای داشته باشم .
پناهجویانی که به نظر شخصی من باید به همه ی آنها احترام قائل شد که قدم در این راه نهاده اند ولی متاسفانه در این منجلاب اسیر شده اند .
از سویی کارشکنی کمیساریای سازمان ملل متحد در امور پناهندگان را عامل منفی و از سوی دیگر آگاهی نداشتن در زمینه مهاجرت را ناشی از ضربات این واقعه می بینم .
پناهجویانی که علی رغم تمام مشکلات و مسائل موجود وارد کشوری می شوند تا به یک آرامش نسبی دست یابند ولی هیچ گاه این امکان میسر نشده است و به مشکلات آنها افزوده است .
زمانی را به یاد دارم که از کشور ایران خرده گرفته می شد که با پناهجویان افغان رفتار خوب و مناسبی نداشته است و چرا میزان باسوادان و تحصیل کرده ها بالا نیست ولی نمی دانم چرا پناهجویان در کشور ترکیه که به جمعیتی تقریبا 25هزار نفری را در بر می گیرد به فراموشی سپرده اند .درصد بالایی را می بینم که از سال 2005 بدین سو در ترکیه پناهجو هستند و قبولی خود را در کمیساریای سازمان ملل متحد در امور پناهندگان گرفته اند ولی هیچ تاثیر و روند مثبتی بر روی عملکرد آنها نگذاشته است .
پناهجویانی که علی رغم کارشکنی کمیساریای سازمان ملل متحد در امور پناهندگان که این روزها تبدیل به یک آژانس مسافرتی برای ایرانیان – عراقی ها و سوری ها تبدیل شده است . جدای از مسائل و مشکلات مالی به امراض روحی و روانی گرفتار شده اند ، درصد بالایی از آنها قادر به ادامه ی تحصیل نمی باشند و مجبور به کار و تأمین مخارج روزانه ی خود در قالب مشقت بار ترین مشاغل و ساعات کاری بیش از حد هستند ، که گاها به هفته ای 72 ساعت و در مواردی بیشتر می رسد
پیمانکاران و صاحب کاران هیچ گونه مسئولیتی در قبال آنها بر عهده نمی گیرند بطوریکه پناهجویان افغان در کشور ترکیه گام به سمت عقب می گذارند تا اینکه به سمت جلو و پیشرفت و تکامل بگذارند .
که در این راستا نگاه جامعه حقوق بشری ، کمیساریای سازمان ملل متحد در امور پناهندگان و همکاری دولت ترکیه بسیار کم و در حد صفر می باشد .
با سپاس از دولت ترکیه که حق کار را برای افغانها به تازگی اعطا نموده ولی به راستی مشکل پناهجویان فقط مسئله ی کار است ؟
آیا دولت ترکیه پناهجوی افغانی را صرفا کارگر می بیند و حق بیشتری برایشان قائل نمی شود !!!
خیر – مشکل پناهجویان افغان ساکن در ترکیه فراتر از کار می باشد و نیاز به رشد و شکوفایی و زیر ساخت ها دارد نه کارگری .
در طی این سالهایی که پناهجویان افغان در ترکیه ساکن هستند سازمان های مربوط اعم از یونیسف و کمیساریای سازمان ملل متحد در امور پناهندگان و سایر سازمان های مرتبط و همچنین دولت ترکیه برای پیشرفت و خود شکوفایی افغانها چه عملکرد و راه کاری در نظر گرفته است ؟
ما توجه نهادهای حقوق بشری و جامعه جهانی به سمت پناهجویان افغان در ترکیه که حقوق شان نادیده گرفته شده است و مورد تبعیض آشکارا قرار گرفته اند می باشیم و مساعدت لازم را در بخش اسکان مجدد و کمک های بین المللی خواستاریم که این روزها این پناهجویان را به حاشیه برده و نگاه خود را به پناهجویان سوری معطوف ساخته اند .