انتخابات، یا از چاله به چاه افتادن

کمباور کابلی

این اشخاص کاندید شده برای کرسی ریاست جمهوری افغانستان، اکثریت، دشمن ملت، جنایتکار جنگی یا گماشته گان امریکا و برونمرز میباشند. برخی ازین آدم ها دریشی و نکتایی را کنار گذاشته اند ، حتا خویشتن را به ریش و تسبیح و عصا و عمامه نیز آراسته اند، آیت و حدیث میخوانند و پیوسته کوف و چوف میکنند!
آیا مردم افغانستان به قاتلین خود رای خواهند داد؟ آیا مردم به یک جاسوس شناخته شده را ی خواهند داد؟
گمان نمیکنم! اما شاید این فریبکاران، باردیگر بالای بیخبری و بیسوادی اکثریت جامعه ، حساب باز کرده اند، کیسه ها و جیب های بزرگ دوخته اند. اینان شاید برای تحقق «تقلب های بزرگ» آماده میشوند، شاید به بوجی های دالر خارج امید بسته اند !
برخی ازین کاندید ها، تمایل خویش را بر « تداوم پالیسی های حکومت کرزی» نیز پنهان نمی کنند
یعنی هم صلح و تبانی و لاس زدن با طالبان را میخواهند هم حقوق زنان و کودکان را!
هم « تمدن و دستاورد های مدرن » را دوست دارند، هم اسلام بدوی وتوحش طالب را!
برخی ازین کاندید ها نه به زبان فارسی، چندان توانایی تکلم دارند نه به زبان مادری خویش( پشتو) قادرند ، منویات و ما فی الضمیر خویشتن را افاده و تبیین کنند!
بیشتر این کاندید های کرسی ریاست، عاشق سینه چاک، امضای الحاقیه پیمان امنیتی با امریکا میباشند ، بدون این که درین مورد به مردم پاسخگو باشند، اشغال افغانستان بوسیله امریکا و ناتو، تا چه وقت دوام خواهد کرد؟
مردم تار و مار شده ء افغانستان با مشاهده این کاندید های دغل که از سر وروی شان نکبت میبارد ، در برابر یک چاه و یک چاله قرار گرفته اند .کدام یک بهتر است؟ این چه سرنوشتی است؟
شهروندان میگویند:

حاجت این فلم رنگارنگ ، نیست
ما که دانیم، مرد که نامرد کیست!
رفتن از دهلیز جاسوسان، خطاست
رای دادن بر « جهادی» برده گی است!

هوچیگری و تنگ نظری جمعی از کاندید شده گان: بصورت نمونه ، مشت نمونه خروار، یکی از آقایان نامزد کرسی ریاست جمهوری ،اخیرا دربرابر یک خبرنگارمنتسب به یک تلویزیو ن محلی،که پرسیده بود « فامیل ایشان، در کجا تشریف دارند؟» ناگهان از کوره در رفته است، و گفته است : «به تو چه؟»و سپس به افراد امنیتی خویش دستور گشودن اجباری کامره فلم برداری خبرنگار و هتک حرمت وی را صادر فرموده است!
یک کاندید دیگر که در اصل با زبان فارسی متداول امروز ، سر ناسازگاری دارد و همواره اصرار دارد، به « لسان دری دوره اعلاحضرت ظاهر شاه» صحبت کند، میفرماید که که واژه « شهروند» رانمی پذیرد، وی از کلمه « وطندار» خوشش می آید !