جنایات سیاف فراموش شدنی نیست!

سیاف می‌گوید که دلم به حال افغانستان می‌سوزد که فقیر هم چون من کاندیدای ریس جمهوری اش است .

سیاف این ترفند های سیاسی ، بیان کلمات چرب و حیله گرا یا نه دیگر کهنه و پیش پا افتاده شده است، دلت به حال خودت بسوزد چون تعداد کثیری از مردم کشور آرزو می‌نمایند که "خداوند بزرگ و بی نیاز" تو را نیامرزد، بلکه تو را مورد "قهر و غضب"خویش قرار داده گرفتار آتش جهنم ات بیگرداند.

اگر اندکی خود را عادلانه و صادقانه مورد قضاوت قرار دهی مسلماً به نتیجهٔ که خواهی رسید این است که هم دنیا را از دست داده ای هم آخرت را .

تو و همراهانت مسبب خیلی از بدبختی‌های جبران ناپذیر و فاجعه باری در سرزمین خویش بوده اید ، مین جمله کشتن بی‌رحمانه افراد بی گناه، تجاوز به نوامیس مردم، چور و چپاول خانه‌ها و دارایی‌ های مردم، آتش زدن و ویران کردن املاک مردم، باعث یتیم شدن اطفال‌ های بی‌گناه و بیوه نمو دن زنان، مسبب بی خانمانی تعداد کثیر از مردم، موجب مهاجرت قشر عظیم از جامعه، مسبب زلت و خواری مردمت در نزد دیگر کشورها، مسبب فقر، مسبب بی سوادی، به علاوه و و و و و و .................. تمام این ستم‌های که تو و امسال تو بر ملت خویش روا داشته‌اید آیا کدام مجوز و حکم شرعی از جانب "خدا و رسول" برای انجام چنین جنایات‌های انجام شده به ابعاد های بسیار بزرگ و زیان بار برای شما وجود داشت؟ مسلماً جواب نه خواهد بود شما نه تنها در نزد "خدا و رسول" و نه در نزد مردم جواب درستی در این مورد ندارید بلکه از داشتن هر گونه جواب معقول و درست شرمسارید، همه میدانند که شما این خیانت‌ها و جنایات‌ها را نه از برای رضای خدا و نه از برای خیر و مصالح مردم و کشور خود انجام نداده‌اید بلکه صرف از برای حس نژادپرستانه و قدرت‌طلبانه خود تمام آن جنایت‌ها را علیه یک قشر خاص و عظیم از جامعه "یعنی هزاره‌ها" انجام دادید و قصد حذف این ملت را داشتید، که آتش شوم و کو رد لانه بر خاسته از تعصبات قومی، سمتی، مذهبی و نژادی آن جنایت‌های بشری تمام افغانستان را در بر گرفت. نه تنها "هزاره‌ها " را متأثر خود ساخت بلکه تمام اقوام ساکن در افغانستان را تا لبه پرتگاه نابودی و تباهی کشاند. (سیاف ای مدعی عالم دین) که سال‌های درازی را فقط برای این در دانشگاه های اعراب درس خوانده بودی که روزی بیایی و تباهی و شرمساری برای کشور خویش به ارمغان بیاوری. فتوای قتل شرکایی سرزمین خودت را و یا بهتر بگویم هم دینانت را با تند تر ین لحن صادر نمایی فقط به جرم این که آن‌ها "هزاره "بودن.

و این تمام آن چیز های بود که تو از آن با بی شرمی تمام، برای دست یافتن به محبوبیت‌های نه چندان طولانی در نزد مردم خود و هم چنین به عنوان یک وسیله برای رسیدن به قدرت و مقام نیاز داشتی. انسان کشی و تجاوز به مال و نوامیس مردم بی گناه را ابزار ساختی تا قدرتمند شوی.

تلاش‌های که داشتی سبب گردید که مردم ساده و صادق کشور که فکر می کردن شما یک عالم واقعی و دلسوز مردم خویش می با شید فریب حیله گری‌های عالمانه شما را خورده شجاعت شما را به عنوان یک رهبر شجاع و فداکار که قصد حذف یک ملت را داشتی تحسین کنند، حتی به قیمت نابودی یک ملت بزرگ. آثار مخرب تلخ و فاجعه بار روانی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی آن جنگ‌های تحمیلی که تو و همکارانت آن را بر علیه مردم بیچاره و مظلوم کشور خویش به راه انداخته بودید و روا داشتید هنوز به طور کامل بر طرف نشده است و مردم تا به حال از آثار شوم و تلخ به جا مانده از آن جنگ‌های نا برابر و جنون آمیز به شدت رنج می‌برند و با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. آ یا هیچ گاه از خودت این سؤال را کرده ای که چقدر برای کشور و ملت خود مضر، زیان بار و زلت آور بوده ای؟ آیا هیچ گاه شده است که در خلوت با خود صادقانه فکر کرده و از خود این سؤال را کرده باشی که تعداد کثیری از مردم این سرزمین که دارای اقوام‌های مختلف می‌باشد یعنی "افغانستان" از داشتن رهبر مانند تو چرا احساس حقارت و سر افکندگی می‌نمایند و از تو بیزارند؟ آیا تو هیچ میدانی که فقط و فقط تو و امثال تو باعث گردیدید که یک نسل از جامعه از داشتن هرگونه زندگی خوب، از زندگی کردن در کانون گرم خانواده گرفته تا رفتن به مکاتب، از ادامه دادن تحصیل، از بودن در سرزمین مادری خویش و و و و و ..........محروم باقی بمانند و هر روز آرزوی به دست آوردن چیز های از دست رفته را بنمایند که تو و امسال تو باعث از دست دادن حقوق طبعی آن‌ها شدید، تمام آن خوبی‌های را که می‌توانست یک زندگی طبعی و خوب در صلح و آرامش در خود داشته باشد که حق مسلم و طبعی هر انسان آزاده می‌باشد از مردم خویش گرفتید به جایش انسان کشی، چپاول، ترس، و هشت و نفرین تقدیم ملت خود نمو دین. (سیاف ای رهبر جهادی و عالم دین) تو هیچ میدانی که نداشتن پدر و مادر یعنی چه؟ و محروم ماندن از این دو نعمت (بزرگ خداوندی یعنی پدر و مادر) چه فاجعه بار و تباه کننده می‌باشد؟ و این در حالیست که تو سبب یتیمی چندین هزار کودک گردیدی؟ تو هیچ میدانی زندگی در غربت یعنی چه؟ و به یاد داری که همین خود شما و هم کارانت سبب مهاجرت ده‌ها هزار انسان بی گناه از خانه و کاشانه های شأن گردیدید، زمانی که انسان‌ها از همه چیز و همه کس اش دور است و زندگی زلت باری را در گوشه و کنار خرابه های کشور های مانند ایران پاکستان و و و و ...........به بدترین شکل ممکن با تحمل سختی‌های فراوان حقارت‌های از قبیل افغان کثیف و یا تروریست خواندن و و و .........به جرم مهاجر بودنشان متحمل می‌شوند چقدر سخت و طاقت فرسا می‌باشد ، آیا هیچ گاهی این چنین مهاجرت‌های تحقیر آمیز را با تحمل کار های سخت و طاقت فرسا تجربه کردهٔ ؟

آیا تمام این واقعیت‌های که در بالا ذکر شد جفا و ستم بر علیه مردم بی گناهی که از سوی شخص شما و هم کارانت بر علیه مردم که جرمشان فقط نفس کشیدنشان بوده است غیر عادلانه و غیر انسانی نبوده است؟ پس به چه جرمی و به اجازه کدام (قانون قرآنی و بشری ) شما دست به چنین جنایات زدید ؟ آیا آن‌های که هم نژاد و تابع اوامر شما نیستند باید محکوم به مرگ باشند؟ در کدام جای از قانون (بشری و قرآنی) آمده است که اقلیت باید نابود گردد؟

آیا تو هیچ میدانی که بیوه بودن یعنی چه و آن‌های را که با کشتن شوهرانشان بیوه نمودهٔ چه زندگی طاقت فرسای را میگ زرانند؟

تو میدانی خیلی‌هایشان سالیان سال چه زندگی فلاکت بار و غیر قابل تحمل را برای بزرگ کردن فرزندان خود سپری نمودند که مظلومیت و بی کسی شأن دل هر انسان قابل درک و آزادهٔ را به درد میاورد؟

و چه بلاها و آسیب‌های جبران نا پذیر این قشر مظلوم از جامعه را تحدید می‌نماید؟ زمان که یک زن تنها شریک و غم خوار زندگی‌اش را یعنی مرد خانواده خود را در کشور سنت گرای مانند افغانستان از دست می‌دهد آیا چه زندگی تلخ و فلاکت باری را باید این بیوه زنان مظلوم کشور تجربه کنند آیا تو چیزی در این مورد میدانی؟

میدانم که این‌ها را بهتر از هر کسی دیگری میدانی که همین تو و هم کارانت بودید که در گذشته های نه چندان دور سبب بیوه شدن ده‌ها هزار از زنان بی گناهی کشور گردیدید.

پس چه جواب قناعت بخش داری برای بازماندگان آن قربانی‌ های که در گذشته نه چندان دور توسط شخص شما اقارب آنان بدون داشتن هیچ گونه جرم به طور بی‌رحمانه و وحشیانه نابود گردیدند؟ که قانونی و انسانی بودن جنایات و خیانت‌های شما را ثابت کند؟ چون همین شخص خود شما بودید که فتوا صادر می‌کردی و قتل انسان‌های بی گناه را جایز می شمار دی.

مسلماً چیزی برای گفتن نداری نه از نگاه شریعت اسلامی و نه از نگاه قانون بشری، تو حتی جوابی برای آن همه پرسش‌ های که صدها هزار انسان بی‌گناه و قربانی سیاست‌های جنگ‌طلبانه شما با آن روبرو هست و از نداشتن یک پاسخ قناعت بخش که چرا محکوم به نابودی بوده‌اند و از آن رنج می‌برند نداری که بگوی. جواب شما در برابر تمام این سؤال ها همان توپ و تفنگ خواهد بود. زمانی که فتوا می‌دهی که طالبان مزدور اند و یا حمله های انتحاری هیچ گونه حکم شرعی ندارد و از این راه می‌خواهی خودت را در دل ملت جا داده و بر جنایات بشری خود سرپوش گزاری کنی که هیچ جنایت از هر نوع اش "آدم کشی و نسل کشی" و هزاران جنایات دیگر از این قبیل نه تنها کدام حکم شرعی از جانب(خدا و رسول) برای باز گذاشتن دست انسان‌ها برای قتل عام و غارت وجود ندارد بلکه اسلام سخت مخالف هر گونه جنایت و تبعیض زد انسانی بوده است. هر عقل سلیمی بهتر از شما این را خوب می‌داند که جهالت و وحشی گری را نمی‌شود به گردن اسلام انداخت. هیچ به یاد میاوری و از خود سؤال کرده ای که خود نیز روزی فتوای نسل کشی می‌دادی؟

برادر کشی و انسان کشی را حلال دانسته آب در آسیاب بیگانگان می‌ریختی تا آن‌ها بهتر بتوانند کشور را هر چه بیشتر از پیش بی ثبات ساخته و آن را به قتلگاهی از انسان‌های بی گناه تبدیل نمایند. زمانی که با شرم آور تر ین الفاظ میگوی که دلم برای افغانستان می‌سوزد که غریب هم چون من کاندید ای ریس جمهوری‌اش شده است که توهین آشکار و نا بخشودنی در همین جمله شما هویدا است و نمی‌توان آن را نادیده گرفت واقعاً تأسف بار و شرم آور می‌نماید، هیچ به گذشته‌هایت فکر کردهٔ؟

آیا در زمان که دست به کشتار بی‌رحمانه، و دستور به تجاوز جنسی، تجاوز به مال و املاک همشهریانت، که جزو از جامعه انسانی کشور افغانستان محسوب می‌شوند می‌زدی هیچ دلت برای افغانستان می‌سوخت؟ آیا هیچ خود را در پیش (خدا رسول و ملت) مسئول می دانستی؟

که باز می‌خواهی یک بار دیگر مردم را فریب داده قدرتمند شوی ریاست کنی، دستور دهی، دستور نابودی، دستور قتل، دستور تجاوز وووو ............؟ که هنوز زخم‌های نا جوان مردانه ای را که بر پیکر کشور خویش در گذشته های نه چندان دور وارد ساختی التیام نبخشیده است و هنوز مرهم برای مداوای آن زخم‌های نا سور که شما و همکارانت باعث اش بودید پیدا نگردیده است. شما باز توقع دارید که همان مردم که دیروز آن‌ها زا به گلوله نابودی می‌بستید از شما حمایت نمایند آیا این خاسته شما ننگ آور و خفت بار نیست؟ آیا با چه تاریخ چهٔ "نیک و خوبی "می‌خواهید که حمایت مردم مظلوم را به دست بی گیرید؟

آیا بهتر نیست به جای فکر کردن به رسیدن به مقام (ریاست جمهوری کشور) با خود و با مردمت یک بار هم که شده در زندگی صادق باشی و در مقابل همان مردم که دیروز به رگبارشان می‌بستی پاسخ گو باشی و تمام آن جنایات‌های را که انجام داده ای از قبیل نسل کشی، تجاوز جنسی، چور و چپاول اموال مردم، ویران کردن و به آتش کشیدن خانه و کاشانهٔ مردم و هزاران خیانت دیگر از این قبیل را قبول کرده خود را به پنجه قانون بسپاری؟
من به شما قول می‌دهم که درس عبرتی خوبی خواهی شد برای تمام آن کسانی که مانند شما هنوز افکار مافیای، قبیله گرا یا نه و نژادپرستانه را در سر دارند و فکر های بسا خطرناک و جبران ناپذیری را برای آینده کشور در سر می‌پرورانند اگر به گناهان کرده خود اعتراف نمای.

اگر اندکی خود را عادلانه و صادقانه مورد قضاوت قرار دهی مسلماً به نتیجهٔ که خواهی رسید این است که هم دنیا را از دست داده ای هم آخرت را تنها راهی که برای کم کردن گناهانت در نزد خدا برایت باقی مانده است و سودمند خواهد بود همان قبولی گناه هان نا بخشودنی‌ات در نزد خدا و ملت خواهد بود که خود را به پنجه قانون بسپاری و به گناه هانت اعتراف نمایی.

گر چند حتی اگر مورد محاکمه هم قرار بی گیری و حکم دادگاه هم برای شما حتمی اعدام باشد که مسلماً هم همین طور خواهد بود باز هم هیچ دردی از میان هزاران و صدها هزاران درد های که توسط خود شما و هم کاران شما بر مردم بی گناه تحمیل گردیده بود مداوا نخواهد شد و غیر قابل جبران خواهد بود.

همه قربانیان تا دم مرگ شما را نفرین خواهد گفت نمی‌توانی با چند شعار احساساتی، بار از گناهان خود در نزد خدا و رسول کم نمایی و یا بخشش ده‌ها هزار بیوه زن، یتیم، شهدا و صدها هزار انسان دیگری که به هر گونهٔ از جانب شما آسیب دیده‌اند را به دست بیاوری. آن زخم‌های را که شخص شما و با داران شما بر پیکر بی جان کشور به کمک هم دیگر و با پشتوانه خارجی‌ها وارد ساختید با هیچ دارو و درمانی التیام بخش نخواهد بود.
تا چه رسد با چند شعار احساساتی زد طالبانی.
جناب سیاف فجایع فراتر از آ نیست که با چند ترفند سیاسی و جمله های چرب و نرم حیله گرایانه بتوان آن را حل کرد منتظر باشید که به زودی زود تاریخ لیست دیگری از جنایت‌های زد بشری شمایان را به نشر خواهد سپرد آن زمان خواهی دید که خدا در بالا حق نشسته است. اما افسوس و صد افسوس که دیگر خیلی از قربانی‌هایت به رحمت حق پیوسته‌اند و نمی‌توانند در دنیا کنونی سخن بگویند وای بر تو و وای بر کشور مانند افغانستان که اشخاص مانند شما را با تمام آن جنایات که انجام داده‌اید هنوز که هنوز است توانسته است در خود قبول نماید. این را از صمیم قلب میگویم خدا شما و اشخاص جنایات پیشه مانند شما را که دستشان به نحوی به خون انسان‌های زیاد و بی‌گناه آلوده است را نیامرزد.

نوشته های بالا که بیان گر درد های فراوانی ست نه تنها درد یک فرد نمی‌تواند باشد بلکه درد صدها هزار انسان بی گناه و قربانیان است که از جنایات افراد نژاد پرست و قدرت طلب که بر علیه مردم بی گناه کشور خویش جنگ‌های هدفمند و نژادپرستانه را راه انداخته بودند و دست به کارهای زید انسانی، زید بشری و وحشت ناکی زده فجایع زیادی را مانند فجایع افشار و غیره ... به ارمغان آورده بودند به تنگ آمده و در عذابند.
بلکه درد عموم مردم است. به صدها هزار نفر هر روز و هر ثانیه چوب همان جنگ‌های داخلی و خانه به خانه را می‌خورند که اشخاص مانند سیاف و عبدالرحمن و امسال ایشان بر زد دیگر اقوام ساکن در افغانستان روزی راه اندازی کرده بودند و قصدشان به طور مشخص حذف (ملت هزار ستان) بود که تاریخ ثابت ساخت که آن تلاش‌ها و کوشش‌های نا جوان مردانه نه تنها جنگ طلبان را به نتیجه دلخواهی شأن نرساند بلکه آن‌ها آرزوی دیرینه‌شان را با خود به گور بردند. کسی نیست که دردی نداشته باشد به خصوص مهاجرین که سالیان سال حسرت یک روز زندگی کردن در کشور خویش به خصوص در کنار خانواده های شأن را در سر دارند و با همین امید جوانی‌های خود را در عالم غربت گز راندند.
این نوشته من هیچ گونه هدف نژادپرستانه و قوم گرایانهٔ را دنبال نمی‌کند بلکه من به تمام (اقوام افغانستان) احترام میگزارم و هیچ وقت هدفم توهین به یک قوم خاصی نبوده است، من فقط چیز های را باز گو کردم که همه و همه از وجود آن به درستی مطلع و آگاه اند.
و دیگر این که راح شهروندان عادی کشورم با راح جلادان و آدم کشان کامی لا متفاوت و مجزا می‌باشد.
من به این دلیل نوشتم (گوشهٔ از آثار تلخ جنایت های شخص سیاف را ) چون می‌خواهم که تا جلادان و خون خواران تاریخ به یاد داشته باشند که تاریخ آن‌ها را فراموش نخواهد کرد.

به امید آن روزی که دیگر به جرم نفس کشیدن اشک در چشمان کودکان، مادران و پدران کشور ما دیده نشود و همه در صلح و آرامش در برابری و برادری کامل زندگی نمایم و عدالت برقرار گردد.