جنگ "بوش" عليه کودکان در عراق

مطمئنا هیچ عمل زشت دیگری که رئیس جمهور" بوش" در جریان دو دوره حاکمیت فاجعه آفرین خویش انجام داده است – نه تجاوز به عراق و ویران ساختن آن کشور ، نه باژگون سازی قوانین سنتی پنجصد ساله ایکه آزادی های فردی را تضمین میکرد ،نه اجازه دادن و تشویق کردن شکنجه ،نه تلاشش برای قانونی ساختن جاسوسی در زندگی خصوصی مردم – هیچ کدام ، با زشتی این کارش قابل مقایسه نیست که در مقام فرمانده اعلی کشور بر زندانی ساختن بیشتر از دوهزار پنجصد کودک مهر تایید نهاد.

بر اساس آمار داده شده از طرف خود دولت امریکا ، به آن تعداد – یاد شده در فوق - کودکان هفده ساله و کمتر از هفده ساله به عنوان " جنگجویان دشمن " در بازداشت و اسارت امریکا به سر می برند که اسارت شان در اکثر موارد بیشتر از یک سال و در بعضی موارد بیشتر از پنج سال دوام کرده است. حد اقل هشت نفر از این کودکان در کمپ مخصوص " ایگوانا " در گوانتانامو زندانی می باشند که بعضی از آنها دهسال عمر دارند. یکی از آن کودکان اسیر ، بعد از سپری کردن پنج سال اسارت در گوانتانامو ، به خود کشی دست زد و به زندگی خویش پایان بخشید. جالب و رنج آور اینکه بی گناهی این زندانی مظلوم به اثبات رسیده بود . دو هفته قبل از خود کشی اش ، مقامات پنتاگون فیصله کردند که او باید آزاد شود و به وطنش افغانستان بازگشتانده شود . اما از این فیصله کسی به آن زندانی چیزی نگفته بود .

من به این خاطر میگویم که رفتار " بوش " جنایتکارانه است که از سال 1949 به این سو بر مبنای "کنوانسیون های جنیوا " که امریکا آنرا پذیرفته و امضاء کرده است و از طریق مواد قانون اساسی به قوانین امریکا شامل گردیده است ، کودکان کمتر از پانزده سال به نام " افرادی که مصئون نگهداشته شوند " تعریف شده اند و حتی زمانیکه درجریان جنگ بالفعل با قوای امریکا دستگیر گردند به صفت فریب خورد ه و مظلوم شناخته میشوند و نه به حیث " اسیران جنگی " . در سال 2002 دولت بوش در همان معاهده سن کودکان را به " تمام کسانی که کمتر از هژده سال دارند " تغیر داد و آن را امضاء نمود. برای این رئیس جمهور ، برای معاون رئیس جمهور و برای باقی اعضای دولت ، معاهده ها چندان مفهومی ندارند ، اما برای بقیه ما مردم باید اهمیت داشته باشند .

وقتی گپ بر سر بدرفتاری با کودکان باشد حتی گرفتار کردن و زندانی ساختن کودکان هم بدترین جنایات جنگی این رئیس جمهور محسوب نمی شود. تحت رهبری این رئیس جمهور به صفت فرمانده اعلی کشور ، ارتش امریکا در عراق و افغانستان هر کودک چهارده ساله و بالا تر از آن را به مثابه جنگجویان بالقوه می شناسند. ارتش امریکا بر اساس همین نگرش با آنها برخورد میکند : عساکر امریکایی آنها را می کشند ، به نام "جنگجویان دشمن " به زندان ها انداخته میشوند و مورد شکنجه قرار میگیرند .

در سال 2004 ، هنگامیکه سربازان امریکایی به شهر " فلوجه " حمله نمودند همه اعمال شان بدتر از آنچه بود که بتوان تصور کرد . دکستِر فیلکینز، یک خبرنگار" نیویارک تایمز"، گزارش داد که قبل از آن حمله ، در حدود بیست هزار سرباز امریکایی آن شهر ویران شده ای را( که قصر سفید نشینان تصمیم گرفتند به خاک برابر سازند چون در آن جا یک دسته عراقی های شورشی چهار نفر از اجیران جنگجوی امریکایی را گرفتار نمودند و آنها را کشتند و اجساد شان را قطع اعضاء کرده بودند و این عمل سبب خشم مردم امریکا گشته بود) محاصره کردند . به سیصد هزار ساکنان شهر فلوجه هوشدار داده شد که منتظر یک یورش وسیع و همه جانبه ء ارتش امریکا باشند. به زنان ، کودکان و پیرمردان اجازه داده شد که از میان عساکر امریکایی عبور کنند و از شهر بگریزند. اما ، به قرار گزارش "فیلکیز"، مردانی که به نظر سربازان امریکایی به " سن جنگجویی " برابر بودند کسانی به سن دوازده ساله و بالاتر از آن ، اجازه ء خارج شدن از شهر را نداشتند و دو باره به شهر فرستاده شدند که منتظر سرنوشت خویش باشند. پسربچه ها از مادران در حال شیون و فریاد شان به زور جدا ساخته می شدند و کشان کشان به سوی شهر فرستاده میشدند که کشته شوند. در قتل و کشتاری که بعد از آن روی داد و امریکایی ها شهر را بمباران کردند ، بم های ناپالم و فاسفورس را بکاربردند و یک مقدار غیر قابل تصور از مسلسل ها و ماشیندار های کوچک را استعمال کردند ، واضح است که بسیاری از آن پسربچه ها کشته شدند.

این یک جنایت جنگی سه گانه بود . نخست از همه این یک جزای دسته جمعی بود ، از آن گونه که " نازی " ها در جنگ دوم جهانی انجام میدادند و از طرف " کنوانسیون های جینیوا " ممنوع قرار داده شد. قوانین بین المللی جنگ هم حق تسلیم شدن را برای افراد تضمین میکند . بر این اساس آن مردان و پسر بچه ها که برای خروج از شهر تلاش کردند ، حتی اگر شک جنگجوی دشمن بودن هم بالای شان میبود ، باید اجازه داده میشدند که تسلیم شوند و به حیث اسیر نگهداری شوند تا زمانیکه معلوم میشد که آنها به چه جناحی تعلق دارند . آن پسر بچه ها ، به هر صورت ، بر اساس کنواسیون های جینیوا به عنوان " افرادی که باید مصئون نگهداشته شوند " شناخته میشوند که باید به مثابه مظلوم واقع شدگان جنگ از هر خطری محافظت گردند و به ایشان ضرری نرسد.اما برعکس ، با آنها به عنوان دشمنانی برخورد شد که باید از میان می رفتند. به خاطر این جنایت ها ، رئیس جمهور باید همین امروز توسط کنگرس از مقامش خلح شود و به حیث یک جنایتکار جنگی به محاکمه کشانده شود .

بعد از آنکه کنگرس امریکا را دیدم که از مسئولیت خویش شانه خالی میکند و از قانون اساسی دفاع و پاسداری نمی کند دیگر کوچکترین امیدی ندارم که خواست خلع شدن از مقام و به محاکمه کشاندن رئیس جمهور عملی شود . اما این امید را از دست نمی دهم که بعد از آن که ریاست جمهوری " بوش " خاتمه یافت ، کدام وکیل در کدام کشور دیگر ، شاید در اسپانیا ، یا در کانادا و یا در جرمنی ، با استفاده ازقانون بین المللی ، او را به خاطر جنایات جنگی دستگیر کند و به محاکمه بکشاند، همان قسمی که دیکتاتور سابق کشور چیلی " اگوستو پینوچه " هنگام سفر در انگلستان دستگیر و به محاکمه کشانده شد.

به خاطر بدرفتاری ، زندانی ساختن و کشتار کودکان ، این رئیس جمهور باید به عنوان یک جنایتکار جنگی محاکمه شود.

" دیف لیندورف " یک روزنامه نگار ساکن شهر " فلادلفیا" می باشد. برای خواندن متن انگلیسی نوشته فوق و برای شناختن بیشترنویسنده اش به وبسایت زیر مراجعه کنید :

www.thiscantbehappening.net