یاد باد آن­که مرا یار عزیزت خواندی

عشق من، خاطره­ی
عشق من از یاد مَبَر

یادم ای لاله­ی شعر
و سخن، از یاد مَبَر

آن گل یاس سپیدی که
به دستم دادی

ای گل یاس سپید
چمن، از یاد مَبَر

خاطرات خوش این عشق
جنون­آسا را

مبر ای بوی خوش
یاسمن، از یاد، مَبَر

چون ببوسد لب
مهتاب، گل روی تو را

بوسه­ام ای گل مهتا­ب­تن،
از یاد مَبَر

چون پَرِ نرم نسیمی
بنوازد رویت

نغمه­ی نرم غزل­های
من از یاد مَبَر

اولین غنچه­ی عشق
تو به من خندان شد

اولین عشق خود، ای
سیم­تن، از یاد مَبَر

یاد باد آن­که مرا
یار عزیزت خواندی

یاد این یار عزیز
کهن از یاد مَبَر

از غمت سوخته­ام،
با ستمت ساخته­ام

این همه سوختن و
ساختن از یاد مَبَر

عالم و هرچه در او
هست، ببر از یادت

لیک دل دادن و عاشق
شدن از یاد مَبَر

خسرو فرهودی