تحصن و اعتراضات دانشجويانی دانشکده علوم اجتماعی، يک اعتصابی قومی، مذهبی و سياسی نيست!

دركشور ما نيز در دوره ظاهر شاه ، دانشگاهى كابل ،مركزى ثقل، مبارزاتى سياسى، بين احزابى چپى و راستى قرار گرفت. متاسفانه كه اين احزاب به خاطرى گرفتن قدرت،با استفاده از ايده ئولوژى هاى بيگانه، دست به خشونت زدند. اين كنش ها باعث از بين رفتنی زيرساخت نظام، در افغانستان گرديد.ازسويى ديگر،كنش و واكنش هاى احزابى چپى و راستی،ضربه اى مهلكى را به دين اسلام و جنبش هاى روشنفكرى در افغانستان وارد ساخت.

امروز هم مراكز دانشگاهى، نظر به واقعيت هاى جامعه افغانستان، مرکزی اين مشكلات و چالش ها مى باشد. كه از آن گريزى نيست. اما مى شود، با استفاده از تجارب گذشته، و براى حلى معضلات داخلى، از اين مبارزات، منحيث قوه فشار، برعليه بى عدالتى ها، تعصب و تبعيض، استفاده نمود و آنرا سمت وسو داد.

امروز در مراكز تحصيلى، اعتصابات و اعتراضات مختلفى، با رنگ هاى سياسى و مذهبى و قومى ، صورت مى گيرد. اما اين مبارزات نبايد، جنبه مذهبى ، قومى و مورد سوء استفاده سياسى و خارجى قرار گيرد.زيرا مبارزه به خاطرى ايده ئولوژى هاى خاص، هيچ مشكلى مردمی ما را دواء نمى كند؛ بلكه به معضلات وعقب ما نده گى ها و بدبختى هاى ما مى افزايد.

اما مبارزه به خاطرى ارزش هاى انسانى، آزادى، عدالت، مساوات، حق بيان، حق آزادى انديشه و تفكر، حق انتخاب وانتخاب شدن و بلاخره ساير حقوق و آزادى هايی كه درحكومت مردم سالارى تامين مى گردد. اين ارزش هاى انسانى، مربوط به كدام ايده ئولوژى خاص و حكومت هاى غربى نيست؛ و حقيرشمردن اين ارزش ها به مفهومی تحقير انسان و حقی اوست. زيرا اين ارزش ها در اثر مليون ها سال تكاملی و مبارزه ی انسان در روى زمين به وجود آمده است.

از سويی ديگر اين ارزش ها،در نتيجه ی، تز ها و انتى تز های قومى، زبانی،قبيله يى، مذهبى، استبداد ی وديكتاتورى و سر انجام در اثر زحمات و تلاش هاى روشن گران و فدا كارى هايى مبارزان ، براى انسان امروزبه ميراث مانده است؛ كه اين ميراث گرانبها، پر ارزش ترين، نمونه اى از تكامل انسانيت به شمار می رود .

اما نبايد ارزش هاى انسانى را، با غرايز انسانى،حسی قدرت طلبی و جنگ منافع كشور ها به مقايسه گرفت. و اين ارزش ها را نمادى از استعمار، كمونيزم و غربزده گى دانست. زيرا در سايه اى ارزش هاى انسانى و حكومت انسانى،ما مى توانيم، به مدارجى از انسانيت وحاكميت سياسی برسيم. ما به جز از ارزش هاى انسانى و حكومت انسانى، نمى توانيم با هيچ ايده ئولوژى خاصى حقوق تمام انسان ها را تأمين كنيم؛صرف با اين ارزش ها و راهكار ها مى توانيم، حقوقی آدمان را، در سويه های مختلفى، اقتصادى، سياسى، مذهبى و اجتماعى تأمين كنيم.

اما تحصن و اعتصابات، دانشجويانى دانشكده علوم اجتماعى، يک اعتراضى سياسى، قومى،زبانی و مذهبى نيست.
هرگاه شما به شعار هاى آن ها توجه كنيد؛ در آن ارزش هاى انسانى و مردم سالارى را مشاهده مى كنيد؛ نه شعار هاى مذهبى( زنده باد خمينى) و يا خواسته هاى قومى و سياسى كدام گروهى سياسى خاص را؛ هرگاه شما در تصاوير دانشجويانى هزاره را مشاهده مى كنيد؛ اين نماينده گى از پويايى سياسى و مبارزه اى حق طلبى ايشان مى كند؛ كه به خاطری مبارزه با تعصب، دست به تحصن مى زنند؛ كه شما فردا مبادا، گرفتارى كدام تعصب و تبعيض شويد.

پس شما دانشجويانى ساير اقوام در اين امر خير و افتخار آميز، دانشجويانى هزاره را تنها نگذاريد؛ و با آن ها يک صدا شويد؛ به خاطر دفاع از ارزش هاى انسانى، عدالت ، آزادى، مساوات، و مبارزه با فساد و تعصب و تبعيض از طريق صلح آميز به پا خيزيد. هرگاه شروعی يک امر حق را دانشجويانى هزاره نمودند؛ پس ختمى آن را بايد، دانشجويانى اوزبيک، تركمن، پشتون و تاجک نمايد!!!

اما دانشجويانى عزيز، شما تنها با خواست اينكه يک رئيس و يا يک استاد، از كار بر كنار شود؛ به عدالت و
جامعه اى كه در آن تعصب و تبعيض و جود نداشته باشد نخواهيد رسيد. زيرا تعصب و بى عدالتى ها و فساد به صورت سيستماتيک در حكومت نهادينه شده و به حق تبديل گرديده است. هرگاه شما خواسته باشيد با اين مرضى مزمن مبارزه كنيد ؛بايد در مرحله ی اول با همديگر در رابطه به ارزش هاى حكومت مردم سالارى، تفاهم واعتقاد پيدا كنيد؛ در مر حله ی دوم به صورتى سيستماتيک بر عليه آن به مبارزه آغاز كنيد.

هرگاه بنيادی يک حاکميت سياسی به اساس تقلب به وجود بيايد؛ تعصب وتبعيض خود به خود درآن نهادينه مى
شود. يكى از مظاهر تقلب و اساس حكومت هاى تبعيضى«لويه جرگه» مى باشد؛ كه در آن به عوض مردم افغانستان؛ ارباب زور، زر و تزوير، سرنوشت اكثريت مردم ما را تعيين و يا با آن معامله مى شود.

از طرفى ديگر قانون اساسى ما كه نماينده گى از حقوق مردم افغانستان مى كند؛ شما درآن تعصب وتبعيض،
فراوانى را مشاهده مى كنيد. در قانون اساسى صلاحيت هاى رئيس جمهور، بدون حد و مرز مى باشد؛ كه باعث،مشكلات ادارى و سوء استفاده سياسى شخص رئيس جمهور گرديده است. موضوع زبان و هويت در قانون اساسى مبهم و به صورت مدنى و عقلائى حل نگرديده است.

امروز تمام پست هاى دولتى بين زور مندان تقسيم گرديده است. كه هر شخصى به اساسى تعلقاتى قومى درادارات به تغيير و تبديل مسئولين حكومتى مى پردازد. اما يک كارمند عادى دولت كه سال ها در خدمتى حكومت بوده؛ و از طرفى ديگربا آن معاش بخور و نه مير، روز خود و فاميل خويش را مى گذراند؛ به نامى اصلاحات ادارى، منفک گرديده و پست او را براى خويشاوندان و يا به پول مى فروشند. بى عدالتى،تعصب و تبعيض درادارات و تأديه معاشات مأمورين دولتى و غير... به حدى بالائى رسيده است.

پس براى مردم افغانستان و به خصوص اهل مكتب و دانشگاه لازم است، تا با اين بى عدالتى ها به صورت اگاهانه، بدون تمايلات قومى ، مذهبى وزبانى به مبارزه بر خيزد؛ و اين اعتصابات و اعتراضا ت را به شكلی همه گانى در يک فرايندى«جنبش سبز افغانها» به همه نقاط كشور به صورت صلح آميز و بدون خشونت برساند.تا آهسته، آهسته حكومت ،مجبور به اصلاحات گردد و بسوى يک آينده ی كه در آن تعصب و تبعيض و بى عدالتى اجتماعى و جود نداشته باشد، گام بر دارد. البته که برای رسيدن به اين هدف، صبر، تحمل و زحماتی زيادی را بايد، متقبل شد.