7 ثوری که 8 ثور را زائید

حادثه خطر ناکی که در این 8 ثور رخداد داد از جوانب زیادی جای بحث و تامل دارد؛ حادثه ای که می رفت 7و 8 ثور دیگری را رقم بزند؛ حادثه شومی که آویستن روز های خونباری برای مردم ما بود؛ حادثه ای که می رفت دوباره مردم ما را در منجلاب کشتارها ، آواره گی ها ، بی خانمان شدن ها ، کوچ های اجباری ، خرابی شهرها ، بیوه و یتیم شدن مردم ، ساختن کله منارها ، سوزاندن مزارع و شهرها ، تجاوز به نوامیس ، فروش دختران به عربها ، برده گی کودکان ، حوادث افشار و غرب کابل ، حوادث مناطق شمالی ، کشتار مناطق مرکزی و مزار شریف و.... و رقص و پایکوبی مستانه و باده گساری بنیاد گرایان بر فروافتادن مردم ما به ظلمت و تباهی.

چگونه است که سیاف این غژدی نشین کوچی دختر فروش امروز دم از دین می زند و تلویزیون طلوع را عامل نشر فحشاء و فساد در جامعه می بیند؛ آیا دیروز را فراموش کرده است که مردم را به خاک و خون کشیده بود، آیا فجایع کابل را فراموش کرده است؟ آیا فتواهای دیروزش را فراموش کرده؟ آیا وی همان سیاف دیروز نیست که دختران ما را از کمپ های مهاجرین پاکستان جمع آوری کرده و به اعراب در بدل کمک هایشان هدیه و پیش کش میکرد. آیا وی همان جانی خون آشام دیروز نیست؟

ای شما دم جنبانان وفادار به مکاتب بنیادگرایان پشت مرزها، ای فتوا دهنده گان بی عقل و منطق؛ آیا مردم شما را انتخاب کرده اند؟ آیامردم از شما خواسته اند که برای ایشان تصمیم بگیرید؟ آیا مردم گذشته شرم آور و سراسر نفرت و ننگ شما را فراموش کرده اند؟ چرا دست از سر مردم برنمی دارید؟ آیا هنوز فکر میکنید مردم ما کر و کور اند؟ چه بد احمقان بی شرم و بی حیایی هستید.

ای پیر اسب بی سوار بی راهه رو، ای ربانی؛ ای رئیس جمهور بی جمهور؛ تو کجایی؟ در کدام بی راهه بدون سوار رفته ای؟ سر در آخور کدام دسیسه و نیرنگ فروبرده ای؟ آیا جویهای خونی که در کشور راه انداختی، فراموش کرده ای؟ آیا درد های مردم شمالی را فراموش کرده ای؟ چه بد رئیس جمهور خود خوانده ای بودی. شرم بر تو و شرم بر دولتی که ایجاد کرده بودی.

ای جادو گر سجاده نشین هوسران، ای محسنی ، ای آفتاب پرستی که هر روز رنگ پوست بدل می کنی، تو کجایی؟ ای مجتهد بی اجتهاد و بی کتاب؟ آیا فتوا هایت را برکوزه گذاشته ای؟ ای دزد اندیشه و قلم؛ تو کجایی؟ آیا در کمین شاگرد دختر دیگری نشسته ای؟ شرم بر بی حیایی و هوسرانی خیره سری چون تو باد.

ای تاجر خزیده در سوراخ مار، ای خلیلی. ای تاجر فروش رهبر؛ تو کجایی؟ باز سرگرم چه معامله دیگری؟ آیا گوشهایت کر و چشمانت کور شده؟ آیا هجوم لشکریان شوم را بر مناطق مرکزی نمی بینی؟ آیا این تجارت دیگریست که بر مردم ما روا داشته ای؟ و آن را در بازار مکاران و دزدان عرضه داشته ای. این مردم از دست تو تاجر کوتاه بین کی خلاصی خواهند یافت؟

و ... .

ای خدایان نیرنگ و فریب؛ ای پیامبران پلیدی و نفاق؛ ای پیشوایان کینه و نفرت؛ ای بهشت فروشان جهنمی؛ ای بیرق بدستان دد منش؛ ای لاشخوران خون آشام؛ چرا هیچ وقت یادی از این ملت نمی کنید؟ چرا به فکر این ملت نیستید؟ چرا همیشه به فکر دسیسه و شیطنت هستید؟ چرا به فکر امنیت مردم نیستید؟ چرا به فکر ... ؟

چرا هیچ کس از این همه درد و رنجی که مردم ما می کشند؛ نمی میرد؟