د مور او د زوى زړه
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
زما مور یوه سترګه لرل
. زما بد ځيني راتله...
د هغې لیدل زما لپاره یو شرم وو.
هغېزما د نفقې لپاره د ښوونځي
د شاګردانو او
استادانو
اشپزي کوله.
د ابتدائې ښوونځي په ورځو شپو کي مي
یوه ورځ مور راته راغله او سلام ېې راته وکړ.
بله ورځ مي په مکتب کي یو ټولګیوال راته وویل،
هلکه، ستا مور خو یوه سترګه
نه لري!
ما ویل، کاشکي چي زه هم له خاورو لاندي واى
او مور مي هم ورکه وای.
ما مي له مور سره په هماغه ورځ مخالفت وکړ
او ورته مي ویل،
که ته د همدې لپاره ژوندۍ يې
چي یوازي په ما پوري خلک وخندوې
او د خلکو مخکي مي وشرموې، نو ولي نه مړه کېږې؟!!!
زما مور هیڅ ځواب رانکړ...
زه ډیر زیات په غوسه وم، د یوې لحظې لپاره
هم چپ نه سوم او نه مي پدې بيخي فکر وکړ
چي څه مي وویل.
زه د هغې له احساساتو بيخي بې خبره وم.
بل داسي شى نه و چي له هغې سره يې وکړم نو،
له کوره وتل مي غوره وګڼل.
په درسونو ویلو کي مي ډیر کوښښ شروع کړ،
او په بهر کي د درس ویلو چانس راته پيدا
سو .
تر زده کړي وروسته مي واده وکړ، یو کور مي واخیست
او ماشومان مي هم پیدا سول.
زه له
خپلي کورنۍ، ماشومانو او هوسا ژوند سره
ډیر خوشحاله وم.
یوه ورځ مي مور هغه ځاى ته راغله چيري زه اوسېدم،
تر څو ما وویني.
هغې زه څو کاله نه وم ليدلى او خپل لمسیان خو يې
بیخي نه وه ليدلي.
کله چي هغه د کور په دروازه کي ودریده،
زما ماشومانو ورپوري وخندل،
او ما ورته په چغو وویل چي ولي بې بلني راغلې يې.
ما پرې
چغي کړې، ورته ومي ویل:
تا زما کور ته د راتګ جرئت ولي کړى ،
او زما ماشومان دي ولي وویرول!
همدا اوس! لدې ځایه ووزه!!!
زما د خبرو په ځواب کي مي مور راته په ډیر کراره وویل،
بخښنه غواړم، ما لکه چي ځای غلط کړی دئ.
او هغه په تلوار
بیرته ستنه سوه.
یوه ورځ راته په هغه
ځاي کي چیري چي
زما مور اوسیده د مکتب د یوې غونډي بلنلیک راغلئ.
ښځي ته مي درواغ وویل،
چي زه ښارګوټي ته په یو ضروري
کاري سفر ځم.
له غونډې وروسته،
هغې زړې جونګړي ته لاړم(چیرته چي مي مور وه)
ګاونډیانو راته وویل چي هغه خو مړه سویده.
له سترګو څه مي یوه اوښکه هم نه
ولاړه.
هغوی راته یو لیک راکړ،
هغه لیک چي مور مي زما لپاره ليکلى وو.
(زما زړه ته را نږدې زویه، ستا په اړه تل اندیښنه کوم.
لدې چي ستا کور ته راغلم او ستا ماشومان مي
وویرول ډیره بخښنه غواړم.
د مکتب غونډي ته ستا د راتګ په اړه خبره سوم، نو ډیره خوښه سوم.
خو زه کیدای
سي د کټ نه د پاڅیدلو توان هم ونلرم تر څو تا هلته ووینم.
بیا هم بخښنه غوړام چي ته زما له امله د خپل ژوند په اوږدو کي ډیر په تکلیف سوى يې.
خو ته پوهیږې....... کله چي ته ډیر کوچنى وې،
په یوه واقعه کي دي سترګه له لاسه ورکړه.
ستا د مور په حیث،
ما دا نه سوه زغملى چي زما زوی دي،
داسي لوی سي چي یوازي دي یوه سترګه ولري.
نو ما درته خپله یوه سترګه درکړه.
ما په خپل زوی ډیر وویاړل، هغه
زما لپاره،
زما په ځاى او زما په سترګه یوه نوې دنیا ولیده.
په
ډیره مینه او خلوص.
ستا مور.
آنلاین : http://hask.blogfa.com/post/51...
