صلح با طالبان از توهم تا واقعیت

با توجه به دهشت جنگ در جهان امروز صلح بصورت یکی از هدف های بنیادین کشور ها در آمده است .هویداست که در جنگ منابع انسانی و مادی تلف می شود و معمولاً آن چه با جنگ بدست می آید کمتر از آن چیزی است که از دست می رود.
در جریان دهه های اخیر در کشور ما صلح یک حالت غیر عادی و جنگ پدیده و وضع عادی بوده است.
سالها جنگ در افغانستان دولتمردان و هم پیمانان غربی شان را به این فکر واداشته است که گزینه ی نظامی در جنگ افغانستان منتفی است و باید در صدد راهی برای تعامل با طالب بر آمد. در این شکی نیست که نباید تنها راه حل مشکلات امنیتی کشور را از راه گزینه ای نظامی جست.
باید اندیشید که طرف مقابل شما دیدگاه شان در مورد صلح و مهمتر طرف مقابلش به عنوان شریک مذاکرات صلح چیست ، این برای همه روشن است که طالب در عمل نشان داده است که به هیچ وجه آماده ی مذاکره ی واقعی با دولت افغانستان نیست. تجربه نشان داده است که نمیشود با افراطیون و خشک مغز ها از راه تفاهم به نتیجه رسید.
بخاطر بیاوریم طرح مصالحه ی ملی دکتور نجیب الله رییس جمهور فقید افغانستان که با میانجیگری نماینده خاص سرمنشی سازمان ملل متحد بینن سوان همراه بود که هیچ یک از گروه های جهادی آماده ی مذاکره با دکتور نجیب الله نشدند. آنان که فکر می کردند رژیم دکتور نجیب الله بعد از خروج ارتش سرخ به زودی سقوط می کند عزم شانرا برای کسب قدرت جزم نمودند به وطن نیندیشیدند به افغانستان و مردم آن فکر نکردند ارتش را از بین بردند تمامی زیرساخت های اقتصادی ، نظامی و اجتماعی را نابود کردند در حالی که از اختلافات وسیع و گسترده در میان خود شان با خبر بودند و می دانستند بدون رسیدن به یک توافق جمعی افغانستان و مردم آنرا به سوی جنگ های خونین سوق میدهند بنابر این از خشک مغز های افراطی طالب انتظار داریم که مصالح کشور را در نظر بگیرند و به صلح و اقعی با دولت منتخب مردم افغانستان فکر کنند.
طالبان شرایطش را برای مذاکره خروج نیرو های ایتلاف بین المللی از افغانستان و تغیر قانون اساسی دانسته است. در حالیکه دولت افغانستان تأکید می کند که صلح با طالبان مشروط بر پذیرش قانون اساسی افغانستان از جانب آنان می باشد.
طالبان که دشمن هر گونه تنور وپیشرفت است و منطق شان حملات انتحاری است. با تلوزیون ،سینما، آزادی بیان ،آزادی زنان و تساوی حقوق زن و مرد، حقوق بشر، دیموکراسی و آزادی های فردی دشمنی باطنی و دیرینه دارد چگونه میتواند قانون اساسی را بپذیرد که همه ی این آزادی ها را تضمین کرده است.
در حالیکه آزادی های بدست آمده از دستاورد های عظیم مردم افغانستان است که سالها برای بدست آوردن آن مبارزه کرده است، و به هیچ وجه نباید قربانی سازش باطالب گردد.
در جریان چند سال بعد از تأسیس شورای عالی صلح نه تنها هیچ گامی به سوی صلح برداشته نشده است که عملیات گروه جور و جهل طالب و عملیات انتحاری آنها در جهت از میان برداشتن شخصیت های مؤثر کشور با شدت و مهارت تام ادامه داشته است.
طالب اعتقادی به صلح با دولت افغانستان ندارد آنها می خواهند امارت اسلامی خودشان را داشته باشند. میز و صندلی را از ادارات دولتی جمع و بجای آن فرش هایشان را پهن کنند ، تلوزیون و سینما را کنار بگذارد رسانه های آزاد و تصویری را به فراموشی بسپارد آزادی های بدست آمده ی مردم را سلب و افغانستان را یک بار دیگر به صدها سال قبل سوق دهد این چیزی است که در رفتار و کردار از خود نشان داده است.
صلح با طالب خیال واهی بیش نیست، سازمان های اطلاعاتی از طالبان حمایت ننموده مهارت های پیچیده ی ترور و انتحار را به آنان نیاموخته تا با کنار آمدن با دولت افغانستان ، افغانستان به آرامش برسد. هدف از همان آغاز نگهداشتن افغانستان در بهران بوده است و طالبان بهترین ابزاز در پیشبرد این هدف است.
طالبان حتی در دوران حکومت شان حاضر نشد ند با مجاهدین که از جنبه ی ایدیو لوژیک به آنها نزدیک بودند کنار بیاید چنانچه مذاکرات در تاشکند با ایتلاف شمال بی نتیجه ماند بلکه می خواستند کار آنها را زود تر یکسره کنند و خود تنها وارث افغانستان شوند تا بهتر بتوانند با شرکا و هم پیمانان تروریست القاعده شان افغانستان را مرکز امن و پناگاه های تروریست های بین المللی قرار دهند .
باری وکیل احمد متوکل وزیر امور خارجه سابق طالبان در مصاحبه ای گفته بود اگر هدف کنار آمدن با دولت افغانستان و آمریکایی ها می بود چرا امارت اسلامی از میان رفت.
ناگفته پیداست برای رسیدن به امنیت در افغانستان و فایق آمدن بر مشکلات جاری کشور گماردن نیرو های دلسوز و وطن پرست در پست های حساس دولتی ،مبارزه جدی و عملی با فساد در کشور به گزینه های دیگری نیز توجه جدی مبذول شود.

بازگشت مهاجرین به افغانستان
وجود مهاجرین افغان در کشور های همسایه پاکستان و ایران زمینه ی سرباز گیری و شستشوی مغزی القاعده و طالب و سازمان های اطلاعاتی این دو کشور را از میان مهاجرین در جهت انجام عملیات انتحاری و تخریبی و جنگی در داخل افغانستان فراهم آورده است.
تقویت ارگان های اطلاعاتی و نظامی افغانستان
اهمیت داشتن دستگاه اطلاعاتی نیرومند که بتواند از این جنگ استخباراتی بزرگ سر فراز بیرون بیاید و درجهت کشف و خنثی سازی عملیات تروریستی موفق باشد بر هیچ کس پوشیده نیست.
بسیج سراسری مردم افغانستان در مقابله با طالب
تنها راه غلبه بر طالب بسیج عمومی و سراسری مردم افغانستان در مقابله با طالب و القاعده می باشد چنانچه قیام های اخیر مردم در ولایت غزنی که در مقابله با طالبان انجام شد،اقدامات نوید دهنده از این نوع تنها راه ریشه کنی طالب می باشد .