پوليس، کودکان را تا سرحد مرگ لت و کوب می کند

کابل، پل باغ عمومی، پوليس به جان کودکان می افتد و تا سرحد مرگ آنان را لت و کوب می کند. پل باغ عمومی در مرکز شهر، در چند قدمی ارگ رياست جمهوری، وزارت فرهنگ و وزارت مخابرات موقعيت دارد. اين نقطه از شهر بدليل وجود ادارات مختلف و نيز بازار کابل، هميشه شلوغ و پر ازدحام است.

فقر ناچار، کودکان و زنان را به جاده های کابل می کشاند. کودکان و زنان زيادی هستند که گدايی می کنند. کودکان وزنان زيادی نيز هستند که می خواهند روزی حلال داشته باشند و کار می کنند. از صبح ساعت 7-8 می آيند، زير آفتاب سوزان در خاک باد و بوی کثافت پايتخت، آب می فروشند، ليلام کرده و گلويشان را پاره می کنند تا لقمه نانی به دست آوردند، حلال.

پوليس اما کودکان را تا سرحد مرگ لت و کوب می کند. به جان کودکان با مشت و لگد و يا چوب می افتد و هيچ پروايی ندارد که هيچ حق ندارد دست روی کسی بلند کند، چه رسد به کودک و زن. پوليس پرخاش می کند. دشنام می دهد و لت می کند. کودکانی که در پل باغ عمومی سگرت می فروشند، آب، پلاستيک و يا چيزهای ديگر، هم بايد نگران پوليس باشند، هم نگران دزدان و هم نگران فروش تا دست خالی به خانه باز نگردند و دست کم چند نان خشک بتوانند بخرند.

پوليس اما کاری ندارد به قانون. نمی داند و يا نمی خواهد بفهمد که قانون به او اجازه ی دست بلند کردن به کسی را نداده، چه رسد به اينکه مانند امروز دوشنبه 8 اسد، کودکی 11-12 ساله را تا سرحد مرگ لت و کوب کند. خون از سر و روی کودک می ريزد، فرياد می زند: "مادر جان"، "مادر جان"

زنی می خواهد پوليس را مانع شود: پوليس به او نيز حمله می کند.

اين روزگار کودکان و زنانی ست که در چند قدمی ارگ و کابل سرنا هوتل، برای يک لقمه نان خشک جان می کنند.