گرامیداشت از روز همبستگی هزاره ها (اول اکتبر) در تورنتو - کانادا

از روز همبستگی مردم هزاره (اول ماه اکتبر) طی محفل با شکوهی در تورنتو - کانادا تجلیل به عمل آمد. این محفل به ابتکار "اتحادیه هزاره های کانادا" در سالن (Jane Alliance Neighbourhood Services ) عصر روز یک شنبه مورخ 5 ماه اکتبر 2014 با شرکت ده ها تن و با حضور شخصیت های فرهنگی، اجتماعی و دانشجویان برگذار گردید. استاد بصیر احمد دولت آبادی نویسنده، محقق و تاریخ نویس شهیر مردم هزاره بعنوان سخنران ویژه حضور یافته بود و استاد حضرت وهریز نیز دیگر سخنران ویژه این محفل بود.
محفل با سخنان برنامه گردان ورزیده خانم شهربانو رضایی آغاز یافت و در ابتدا از شرکت کنندگان دعوت گردید تا ویدیو کلیپ که به منظور "روز همبستگی مردم هزاره" آماده شده بود را تماشا نمایند. در ادامه خانم زینب رضایی مقاله ی را به همین مناسبت خواند و خانم باران حیدری یکی از اشعار زیبای لیلا حیدری که بازگو کننده ی رنج مردم بود را به زیبایی دکلمه نمود.

به تعقیب آن آقای نظر موج طی سخنان کوتاه اظهار داشتند که هزاره ها درهمه زمانه ها بیشتربا هویت مذهبی تعریف شده اند تا باهویت اتنیکی، این مرزهای مذهبی تقسیم وتجزیه آنقدرپررنگ ودیوارهای آن ضخیم وبزرگ وعبورناپذیر بود که هزاره با هزاره ی خود درآن بیگانه ترازهربیگانه ای برخورد کردند. هیچ شکی نیست که این دوری وتقسیم خدمت شایانی به منافع دشمنان هزاره داشته ونیز بخش های آزمند ونادوستان درونی جامعه هزاره سود جستند. هزاره ها درقرن بیست ویک و در عصر تکنالوژی وانفجاراطلاعاتی مانند همه مردم دنیا وارد کار و زارتازه ای شدند،هزاره ها با گذشت زمان و در دنیای جدید ناگزیراست ازخود تعریف تازه ای ارایه دهد، امروزه هزاره ها را نمیتوان بامعیار باورهای مذهبی و دینی شان تعریف نمود، هزاره یک هویت اتنیکی ـتاریخی است که زیست شان درهرکجا وباورشان به هردین وآیین نمیتواند تاثیر براین هویت داشته باشد ونباید داشته هم باشد. ایشان همچنان تاکید بر حفظ وحدت ملی و هبستگی ملی نمودند.

آقای باهر فرملی (رییس اتحادیه افغانها ایالت آنتاریو) دیگر سخنران این محفل نخستین سخنش را با جمله ی زیبایی (من درد مشترکم مرا فریاد کن) آغاز کرد و افزود "... ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻴﺎﺭان ﺑﺎ ﺭﺳﺎﻟﺘﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﻫﺎ و ﻫﻤﺪﻟﻴﻬﺎ ﺭا ﭘﺎﺱ ﺩاﺷﺘﻨﺪ, اﺟﺮ ﻣﺰﻳﺪ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪﻡ, ﺣﻀﻮﺭ ﺗﻼﺷﮕﺮ ﻧﺴﺘﻮﻩ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﺑﺎﺩﻱ ﺭا ﺑﻪ اﺭﺝ ﻣﻲ ﻧﺸﻨﻴﻢ.
ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻱ ﻣﺎ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﺩﺭﺩ اﻧﺪﻭه ﻭ ﭘﺮ اﺯ ﻣﺤﺮﻭﻣﻴﺖ ﻫﺎ, ﺳﺮﺧﻮﺭﺩﮔﻴﻬﺎ, ﻭﻧﺎﺑﺮاﺑﺮﻳﻬﺎﺳﺖ. ﻋﺪاﻟﺖ ﺳﺘﻴﺰﻱ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩ ﻫﺎﻱ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﺧﻮﺩ ﺭا ﺩاﺷﺘﻪ اﺳﺖ,اﻗﻮاﻡ ﻭﻃﻮاﻳﻒ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﮔﺎﻩ ﻭﺑﻴﮕﺎﻩ ﺁﻣﺎﺝ ﺳﺘﻤﻬﺎﻱ ﻣﻀﺎﻋﻒ بودند و هستند. ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﻫﺎ ﻭﻫﻤﺪﻟﻴﻬﺎ ﺑﺮاﻱ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ اﺯاﻳﻦ ﻣﺮﺽ ﺟﺎﻧﻜﺎﻩ ﻭﺭﻭﺷﻨﮕﺮﻱ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻋﺪاﻟﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻭﻳﺎ ﻋﺪاﻟﺖ اﻧﺘﻘﺎلی, ﻧﻘﻂﻪ اﻱ ﻟﻂﻔﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ اﺯﺁﻥ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﻫﻤﻪ اﻱ اﻗﻮاﻡ ﻭﻗﺒﺎﻳﻞ ﻣﺎ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩاﺭ ﮔﺮﺩﺩ,ﺗﺎ اﻳﻦ ﻣﻆﻠﻮﻣﻴﺖ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺎﻧﻊ ﻭﻓﺎﻕ ﻭﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻲ ﻭﻫﻤﺪﻟﻲ ﻭﺧﺪﺷﻪ ﺩاﺭ شدن ﻭﺣﺪﺕ ﻣﻠﻲ ﻣﺎ ﻛﻪ ﺩﻭﻟﺘﻤﺪاﺭاﻥ ﻣﺎ ﻣﺪﻋﻲ ﺁﻧﻨﺪ, ﻧﮕﺮﺩﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ... ایشان سخنانشان را با اﻳﻦ شعار خاتمه دادند که ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﻴﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﻫﻤﻪ اﻱ اﻗﻮاﻡ ﺷﺮﻳﻒ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻣﺪاﻭﻡ ﺑﺎﺩ.

جواد چنگیز (رییس انجمن هزاره های کانادا) با لهجه ی زیبایی هزارگی از آنچه در کویته گذشته است و میگذرد را مفصل شرح داد و افزود "... آنچه در کویته بر هزاره ها میگذرد در حقیقت جنگ میان دو قدرت منطقه و سازمان های استخباراتی کشور ایران و عربستان سعودی است، مردم هزاره طمعه ی کم هزینه ی برای این سازمان ها و قدرت ها است که به سادگی قربانی میشوند ایشان تاکید کردند که باید به مردم بیشتر آگاهی داده شود و نخبه گان هزاره متوجه این موضوع باشند تا بیشتر از این مردم بیدفاع کویته قربانی اهداف شوم این سازمان ها نشوند.

آقای حضرت وهریز زمانی پشت تریبون قرار گرفت که شرکت کنندگان پس از سی دقیقه وقفه و پذیرایی در انتظار بخش دوم برنامه بودند. آقای وهریز با سخنان جامع اظهار داشتند: افغانستان برای هیچ قومی بهشت نیست. اما برای هزاره ها این سرزمین دوزختر بوده و هنوز هست. چون هزاره ها مضاعف بر تمام دردهای دیگر، به دلیل هزاره بودن نیز ستم را تجربه کرده اند. قتل عام 62 در صدی در قرن گذشته و تفکیک آدمها به دلیل هزاره بودن در عصر حاضر و بعد تیرباران آنها نشانه ی همان درد ویژه و درد مضاعفی است که این قوم کشیده است. هنوز این درد اما به رسمیت شناخته نشده است. زنده شدن ممکن نیست. برگرداندن زمین های غصب شده هزاره ها ممکن نیست. اما برای دلجویی از هزاره ها حکومت مرکزی می بایست نسل کشی هزاره ها را در اواخر قرن 19 به رسمیت بشناسد. وحدت ملی تنها در صورتی ممکن است که همدیگر را چنینی که هستیم، بپذیریم. همدیگر را «ویرایش» نکنیم و درد همدیگر را نادیده نگیریم.
برای هزاره ها بهره مند شدن از بازسازی و نوسازی اولویت بیشتر دارد تا حضور فزیکی چند نماینده ازین قوم در مراکز قدرت. اجرای پروژه شاهراه کابل-بامیان- هرات اهمیت اولی تر دارد و به این ترتیب است که زمینه آشنایی و شناخت میان اقوام افغانستان به وجود می آید. سیاست منزوی کردن عمدی، سیاست کامیابی نیست و عقده های موجود که افغانستان را به انبار باروت تبدیل کرده و گروه های قومی این کشور را در خدمت منافع بیگانه ها قرار داده، شاهد این مدعاست.هزاره ها منافع خود را در حاکمیت یک نظام دموکراتیک و نیرومندی نهادهای دولتی مبتنی برقوانین عادلانه، فراگیر و تبعیض زدا و توسعه کل افغانستان می بینند.

استاد بصیر احمد دولت آبادی آخرین سخنران این محفل بود حاضرین مشتقانه منتظر سخنان ایشان ماندند تا ایشان به جایگاه قرار بگیرند. آقای دولت آبادی آغازین سخنش را با این بیت " پدارن عقده بدل رفت که شاید به شتاب - نسل آینده ی ما عقده گشا برخیزند ..." شروع نمود ایشان ضمن اینکه روز همبستگی مردم هزاره و عید قربان را تبریگ گفت از کشته و زخمی شدن ده ها هزاره ی که در کویته پاکستان در روز اول عید (دیروز) در آن شهر بر اثر حمله انتحاری اتفاق افتاد نیز یاد نمود. دولت آبادی خود تاریخ زنده است او تاریخ را در سینه دارد، او از کتمان هویت سخن گفت و از احیاء هویت، از مسئولیت ها و نقش مسئولین سخن راند. استاد دولت آبادی تاریخ را ورق زد و حاضرین را با خود یکجا به زمان های گذشته برد، به ارزگان، دایه، فولاد، اجرستان ... و بهسود، برد.در لابلای سخنان استاد در تاریخ قدیم زدیم و به تماشای سراسر سرزمین های سوخته هزارجات و به بازار برده فروشی و کنیز فروشی به سیر و سیاحت پرداختیم و از میان 62 درصد کشته شدگان قوم هزاره (نیاکان مان) گذشتیم تا به آسیای میانه رسیدم و آنجا خودمان را گم کردیم، به ایران رفتیم خاوری و بربری نام گرفتیم و تنها در کویته پاکستان خودمان را یافتیم با همان هویت (هزاره گی) ... آقای دولت آبادی در آخر سخنانش به فعالین فرهنگی و اجتماعی مردم هزاره توصیه نمود که در آگاهی دهی به سایر مردم از هیچ فرصت دریغ نورزند. (بدلیل حجم مطلب و به خاطر امانت داری در سخنان استاد دولت آبادی قرار است فایل صوتی و تصویری کامل سخنان ایشان به زودی منشتر شود)

نگارنده (حسین زاهدی) در لحظه ی پایانی محفل به نمایندگی از (همکارانم در اتحادیه هزاره های کانادا) از حضور مردم، فرهنگیان و دانشجویان در این محفل و همچنان از استاد دولت آبادی تشکری و قدردانی نمودم و برای نمونه یاد آور شدم که پرونده شکایت "سرخ پوستان" مردمان بومی کشور کانادا علیه دولت و علیه کلیسا کاتولیک بخاطر تبعیض سیستماتیک، شکنجه و کشتار این مردم در یک قرن اخیر در دادگاه های این کشور و محاکم بین المللی در جریان است، نخست وزیر کانادا بخاطر دلجوی از بومیان این کشور در سال 2012 بصورت رسمی معذرت خواهی نمود و اسقف بزرگ کاتولیک نیز بخاطر بد رفتاری و تحمیل دین مسیحیت بر بومیان این کشور رسما معذرت خواسته است، دولت کانادا تا کنون میلیارد ها دالر به عنوان غرامت به بومیان این کشور پرداخت نموده اما بومیان و بازماندگان قربانیان خواهان ثبت نسل کشی این مردم در محاکم بین المللی میباشند علیه عاملین آن میباشند. و گفتم که نا عادلانه نیست که دولت کنونی افغانستان و یا دولت های آینده افغانستان به خاطر نسل کشی آشکار حاکمان گذشته از مردم هزاره رسما معذرت خواهی نماید و بخاطر دلجوی طرح های عملی را به اجرا بگذارد.
در این محفل به استاد دولت آبادی و آقای باهر فرملی هدایای نفیس نیز تقدیم گردید.